افتخار آدم، کشف پیچیدگیهای هستی است.
تمام جذّابیت موضوع یک طرف به طرّاح است که توانسته همچین نقشه عظیمی را طراحی کند، یک طرف به مخلوق است که ما هستیم، که توانستیم این معمّا را کشف کنیم (در انتها). ولی آیا شما می توانید این موضوع را ردّ کنید؟ اگر نتوانید این موضوع را ردّ کنید، پس واقعیت دارد، اگر واقعیت دارد پس کاربرد دارد، اگر کاربرد دارد پس ما می توانستیم آن را بشناسیم. اگر قرار بود انسان نتواند که طراحی نمی شد. انسان می تواند.
طالب حقیقت، در جستجوی خود به نتیجه می رسد.
موضوع اینجاست که طالب می خواهد، ممکن است که هر کسی فکر کند طالب است، طالبی که واقعاٌ می خواهد حتماٌ هم پیدا می کند. اگر که ما پیدا نکردیم احتمالاٌ شاید اشکالی در نحوه جستن ما بوده است.
در دوره قبل موضوعی بود که با هم بررسی کردیم ، البته از آن سریع گذشتیم، آلودگی تشعشعاتی شعوری. یک سری از کیفیّات هستی تابع ماست، بحث غضب الهی را توضیح دادیم مثلاٌ طوفان نوح، چون طوفان نوح برای ما ملموس تر بود صحبت کردیم، امّا ساختار هستی، فیدبک ها، یک سری ماجراها و یک سری مسائل دوباره تابعی از ما می شود. ما چه شعوری به او بدهیم، او واکنشی انجام می دهد. همانطور که یک ملکول آب از شعوری که ما به آن می دهیم شکل می گیرد و کج و معوج می شود، جهان هستی هم مثل یک ملکول آب است، و تشعشع و شعوری که ما به آن اعمال می کنیم، یک شکلی به خودش می گیرد. یک واکنشی از خودش نشان می دهد. یک چیزی را به ما بر می گرداند.
شعور قانون دارد، اینقدر شعور مساوی است با کلّ هستی. در هومیوپاتی هم همین است. جهان هستی تحت تاثیر شعوری که بر آن اعمال می کنیم، تغییر وضعیت می دهد و ما تحت تاثیر بازتاب شعوری این تغییر وضعیت قرار می گیریم.
شعور کمیّت ندارد، شعور کیفیّت دارد، شعور نه مادّه است و نه انرژی، فاقد کمیّت است.
لذا الان کوچکترین شعور من و شما در کلّ هستی در آن واحد (چون زمان و مکان شاملش نمی شود) تاثیر می گذارد. تصورش مشکل است، شعور هستی بر ما و شعور ما بر هستی، قوانین شعور را در کتاب انسان از منظری دیگر مطالعه بفرمائید.
همانطور که همه چیز بر همه چیز تاثیر می گذارد، ما روی هستی و هستی روی ما تاثیر دارد و تاثیر آنی دارد. اگر برای ما موج آگاهی بیاید (برای بشر) یا ذلّت بیاید، خواری بیاید، گمراهی بیاید و هر چه که بیاید، تابع شعوری است که ما به هستی می دهیم
و وقتیکه بحث دعا در ادیان مطرح شده در واقع دعا اعمال شعور بر هستی است
و یعنی وسیله ای که ما بیائیم بر هستی شعوری را اعمال بکنیم.
دعا وسیله ای برای اعمال شعور مثبت بر هستی است.
و هستی را باردار کنیم، وقتیکه این کار مدام دارد صورت می گیرد، هستی هم به ما تشعشعات مثبت می دهد.
دوره 8 - جلسه 2 - زنگ 1 - استاد طاهری
تمام جذّابیت موضوع یک طرف به طرّاح است که توانسته همچین نقشه عظیمی را طراحی کند، یک طرف به مخلوق است که ما هستیم، که توانستیم این معمّا را کشف کنیم (در انتها). ولی آیا شما می توانید این موضوع را ردّ کنید؟ اگر نتوانید این موضوع را ردّ کنید، پس واقعیت دارد، اگر واقعیت دارد پس کاربرد دارد، اگر کاربرد دارد پس ما می توانستیم آن را بشناسیم. اگر قرار بود انسان نتواند که طراحی نمی شد. انسان می تواند.
طالب حقیقت، در جستجوی خود به نتیجه می رسد.
موضوع اینجاست که طالب می خواهد، ممکن است که هر کسی فکر کند طالب است، طالبی که واقعاٌ می خواهد حتماٌ هم پیدا می کند. اگر که ما پیدا نکردیم احتمالاٌ شاید اشکالی در نحوه جستن ما بوده است.
در دوره قبل موضوعی بود که با هم بررسی کردیم ، البته از آن سریع گذشتیم، آلودگی تشعشعاتی شعوری. یک سری از کیفیّات هستی تابع ماست، بحث غضب الهی را توضیح دادیم مثلاٌ طوفان نوح، چون طوفان نوح برای ما ملموس تر بود صحبت کردیم، امّا ساختار هستی، فیدبک ها، یک سری ماجراها و یک سری مسائل دوباره تابعی از ما می شود. ما چه شعوری به او بدهیم، او واکنشی انجام می دهد. همانطور که یک ملکول آب از شعوری که ما به آن می دهیم شکل می گیرد و کج و معوج می شود، جهان هستی هم مثل یک ملکول آب است، و تشعشع و شعوری که ما به آن اعمال می کنیم، یک شکلی به خودش می گیرد. یک واکنشی از خودش نشان می دهد. یک چیزی را به ما بر می گرداند.
شعور قانون دارد، اینقدر شعور مساوی است با کلّ هستی. در هومیوپاتی هم همین است. جهان هستی تحت تاثیر شعوری که بر آن اعمال می کنیم، تغییر وضعیت می دهد و ما تحت تاثیر بازتاب شعوری این تغییر وضعیت قرار می گیریم.
شعور کمیّت ندارد، شعور کیفیّت دارد، شعور نه مادّه است و نه انرژی، فاقد کمیّت است.
لذا الان کوچکترین شعور من و شما در کلّ هستی در آن واحد (چون زمان و مکان شاملش نمی شود) تاثیر می گذارد. تصورش مشکل است، شعور هستی بر ما و شعور ما بر هستی، قوانین شعور را در کتاب انسان از منظری دیگر مطالعه بفرمائید.
همانطور که همه چیز بر همه چیز تاثیر می گذارد، ما روی هستی و هستی روی ما تاثیر دارد و تاثیر آنی دارد. اگر برای ما موج آگاهی بیاید (برای بشر) یا ذلّت بیاید، خواری بیاید، گمراهی بیاید و هر چه که بیاید، تابع شعوری است که ما به هستی می دهیم
و وقتیکه بحث دعا در ادیان مطرح شده در واقع دعا اعمال شعور بر هستی است
و یعنی وسیله ای که ما بیائیم بر هستی شعوری را اعمال بکنیم.
دعا وسیله ای برای اعمال شعور مثبت بر هستی است.
و هستی را باردار کنیم، وقتیکه این کار مدام دارد صورت می گیرد، هستی هم به ما تشعشعات مثبت می دهد.
دوره 8 - جلسه 2 - زنگ 1 - استاد طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر