پرستش نهاينه شده: دستاورد رسيدن به يقين
ما به یک باور می رسیم، بعد به ایمان می رسیم، به یقین می رسیم،
و از اینجا به بعد است که ما دیگر در خودمان نمی گنجیم و باید عطف به بیرون پیدا کنیم.
با رسیدن به یقین، انسان در خود نمی گنجد و عطف به بیرون پیدا می کند، به این ترتیب پرستش نهادینه شده، دستاورد رسیدن به یقین است.
مثالی که قبلا هم زدیم، در مقابل یک طفل ما تا یک جائی ما خودمان را نگه می داریم، ولی از یک جائی به بعد دیگر نمی توانیم خودمان را نگه داریم، عطف به بیرون پیدا می کنیم، می پریم لپ او را می گیریم و می خواهیم بکشیم. می خواهیم این بچه را یک جوری ...، این بچه تازه بعضی اوقات به گریه هم می افتد، ولی ما نمی توانیم جلوی خودمان را بگیریم، امّا چه کسی نیاز دارد؟ ما نیاز داریم. ما اگر نپریم و لپ او را نکشیم، انگار یک چیزی کم آوردیم و باعث عذاب ما می شود.
از اینجا به بعد می شود پرستش. پرستشی که نهادینه است نه پرستشی که تعبّدی و زوری باشد بنابراین:
پرستش نهاينه شده: دستاورد رسيدن به يقين
ما به یک باور می رسیم، بعد به ایمان می رسیم، به یقین می رسیم،
و از اینجا به بعد است که ما دیگر در خودمان نمی گنجیم و باید عطف به بیرون پیدا کنیم.
با رسیدن به یقین، انسان در خود نمی گنجد و عطف به بیرون پیدا می کند، به این ترتیب پرستش نهادینه شده، دستاورد رسیدن به یقین است.
مثالی که قبلا هم زدیم، در مقابل یک طفل ما تا یک جائی ما خودمان را نگه می داریم، ولی از یک جائی به بعد دیگر نمی توانیم خودمان را نگه داریم، عطف به بیرون پیدا می کنیم، می پریم لپ او را می گیریم و می خواهیم بکشیم. می خواهیم این بچه را یک جوری ...، این بچه تازه بعضی اوقات به گریه هم می افتد، ولی ما نمی توانیم جلوی خودمان را بگیریم، امّا چه کسی نیاز دارد؟ ما نیاز داریم. ما اگر نپریم و لپ او را نکشیم، انگار یک چیزی کم آوردیم و باعث عذاب ما می شود.
از اینجا به بعد می شود پرستش. پرستشی که نهادینه است نه پرستشی که تعبّدی و زوری باشد بنابراین:
باور --- ايمان --- يقين --- ستايش
دوره ٨ - جلسه ٤- زنگ ١
استاد محمد علی طاهري
باور --- ايمان --- يقين --- ستايش
دوره ٨ - جلسه ٤- زنگ ١
استاد محمد علی طاهري
ما به یک باور می رسیم، بعد به ایمان می رسیم، به یقین می رسیم،
و از اینجا به بعد است که ما دیگر در خودمان نمی گنجیم و باید عطف به بیرون پیدا کنیم.
با رسیدن به یقین، انسان در خود نمی گنجد و عطف به بیرون پیدا می کند، به این ترتیب پرستش نهادینه شده، دستاورد رسیدن به یقین است.
مثالی که قبلا هم زدیم، در مقابل یک طفل ما تا یک جائی ما خودمان را نگه می داریم، ولی از یک جائی به بعد دیگر نمی توانیم خودمان را نگه داریم، عطف به بیرون پیدا می کنیم، می پریم لپ او را می گیریم و می خواهیم بکشیم. می خواهیم این بچه را یک جوری ...، این بچه تازه بعضی اوقات به گریه هم می افتد، ولی ما نمی توانیم جلوی خودمان را بگیریم، امّا چه کسی نیاز دارد؟ ما نیاز داریم. ما اگر نپریم و لپ او را نکشیم، انگار یک چیزی کم آوردیم و باعث عذاب ما می شود.
از اینجا به بعد می شود پرستش. پرستشی که نهادینه است نه پرستشی که تعبّدی و زوری باشد بنابراین:
پرستش نهاينه شده: دستاورد رسيدن به يقين
ما به یک باور می رسیم، بعد به ایمان می رسیم، به یقین می رسیم،
و از اینجا به بعد است که ما دیگر در خودمان نمی گنجیم و باید عطف به بیرون پیدا کنیم.
با رسیدن به یقین، انسان در خود نمی گنجد و عطف به بیرون پیدا می کند، به این ترتیب پرستش نهادینه شده، دستاورد رسیدن به یقین است.
مثالی که قبلا هم زدیم، در مقابل یک طفل ما تا یک جائی ما خودمان را نگه می داریم، ولی از یک جائی به بعد دیگر نمی توانیم خودمان را نگه داریم، عطف به بیرون پیدا می کنیم، می پریم لپ او را می گیریم و می خواهیم بکشیم. می خواهیم این بچه را یک جوری ...، این بچه تازه بعضی اوقات به گریه هم می افتد، ولی ما نمی توانیم جلوی خودمان را بگیریم، امّا چه کسی نیاز دارد؟ ما نیاز داریم. ما اگر نپریم و لپ او را نکشیم، انگار یک چیزی کم آوردیم و باعث عذاب ما می شود.
از اینجا به بعد می شود پرستش. پرستشی که نهادینه است نه پرستشی که تعبّدی و زوری باشد بنابراین:
باور --- ايمان --- يقين --- ستايش
دوره ٨ - جلسه ٤- زنگ ١
استاد محمد علی طاهري
باور --- ايمان --- يقين --- ستايش
دوره ٨ - جلسه ٤- زنگ ١
استاد محمد علی طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر