ذهن اشتراکي راه دور
در روش فرادرماني با ذهن اشتراکي، براي انجام درمان غير همزمان و از راه دور، مي توان در ليست بيماران، نام بيمار مورد نظر و بيماري او را يادداشت کرد.
در راه دور غير هم زمان شما برنامه هاي لازم را مي دهيد، مثلا مي گوئيد، اين بيمار، قلبش. هر جور اطلاعاتي را که بدهيد، اطلاعات مي رود آنطرف و کار خودش را انجام مي دهد. بيمار گزارش مي دهد که روي قلبم کار شد.
همه چيز اين رابطه مثل قبل است و چيزي عوض نشده است. فقط يک بخش آن ما وارد شديم و يک اظهار نظري مي کنيم. مثلا گفتيم قلبش.
نقش هوشمندي در اين ماجرا:
در خيلي از مسائل هوشمندي هم مايل است که ما شرکت کنيم، خودش به ما ميدان مي دهد، مثل تشعشع دفاعي، در واقع همه ميدان دست ماست، او کارهايش را انجام مي دهد و ما بدون او نمي توانيم، ولي خودمان ميدان دار هستيم.
در مواردي مانند تشعشع دفاعي و درمان با ذهن اشتراکي، هوشمندي الهي به ما اجازه مي دهد که با شراکت و ميدان داري، در پيشبرد هدف، به شناخت برسيم.
اين به اين معنا نيست که هوشمندي نمي تواند، هوشمندي به ما اجازه مي دهد تا ما اين کار را بکنيم تا شناخت بدست بياوريم و اطلاعات بدست بياوريم. در عمل جواب ما مثبت است و مي بينيم که شد و مي شود.
خودش راه را باز گذاشته که ما اين را هم داشته باشيم و آخرش قرار است به محو شدن و توکل و ... برسيم. و مي بينيد که بيسواد هم اين کار را مي کند، آن متخصص يک جور در اين ماجرا وارد مي شود و بهره مي گيرد و دل شاد ميشود، آن بيسواد هم يک جور. اما ماحصل همه اينها اين است که ما به يک نحوي در اين ماجرا وارد شديم، بازي کرديم، ما را به بازي گرفتند و به ما ميدان دادند تا ما کار کنيم و خودشناسي بکنيم.
هدف خودشناسي است.
قطعا عده اي در اين ماجراها هستند که يک چيزي براي من خودشان درست کنند و بگويند من خوب نشونه گيري کردم، اون بگه من اين کار را کردم و ... زدم تومورشو پوکوندم !
دوره 8 - جلسه 5 - زنگ 2 - استاد طاهري
در روش فرادرماني با ذهن اشتراکي، براي انجام درمان غير همزمان و از راه دور، مي توان در ليست بيماران، نام بيمار مورد نظر و بيماري او را يادداشت کرد.
در راه دور غير هم زمان شما برنامه هاي لازم را مي دهيد، مثلا مي گوئيد، اين بيمار، قلبش. هر جور اطلاعاتي را که بدهيد، اطلاعات مي رود آنطرف و کار خودش را انجام مي دهد. بيمار گزارش مي دهد که روي قلبم کار شد.
همه چيز اين رابطه مثل قبل است و چيزي عوض نشده است. فقط يک بخش آن ما وارد شديم و يک اظهار نظري مي کنيم. مثلا گفتيم قلبش.
نقش هوشمندي در اين ماجرا:
در خيلي از مسائل هوشمندي هم مايل است که ما شرکت کنيم، خودش به ما ميدان مي دهد، مثل تشعشع دفاعي، در واقع همه ميدان دست ماست، او کارهايش را انجام مي دهد و ما بدون او نمي توانيم، ولي خودمان ميدان دار هستيم.
در مواردي مانند تشعشع دفاعي و درمان با ذهن اشتراکي، هوشمندي الهي به ما اجازه مي دهد که با شراکت و ميدان داري، در پيشبرد هدف، به شناخت برسيم.
اين به اين معنا نيست که هوشمندي نمي تواند، هوشمندي به ما اجازه مي دهد تا ما اين کار را بکنيم تا شناخت بدست بياوريم و اطلاعات بدست بياوريم. در عمل جواب ما مثبت است و مي بينيم که شد و مي شود.
خودش راه را باز گذاشته که ما اين را هم داشته باشيم و آخرش قرار است به محو شدن و توکل و ... برسيم. و مي بينيد که بيسواد هم اين کار را مي کند، آن متخصص يک جور در اين ماجرا وارد مي شود و بهره مي گيرد و دل شاد ميشود، آن بيسواد هم يک جور. اما ماحصل همه اينها اين است که ما به يک نحوي در اين ماجرا وارد شديم، بازي کرديم، ما را به بازي گرفتند و به ما ميدان دادند تا ما کار کنيم و خودشناسي بکنيم.
هدف خودشناسي است.
قطعا عده اي در اين ماجراها هستند که يک چيزي براي من خودشان درست کنند و بگويند من خوب نشونه گيري کردم، اون بگه من اين کار را کردم و ... زدم تومورشو پوکوندم !
دوره 8 - جلسه 5 - زنگ 2 - استاد طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر