شرك: چشم ظاهر بين داشتن !
تا وقتيکه انسان چشم ظاهربين دارد، در شرک است. مثلاٌ انسان در شرک به دنيا مي آيد، يعني چشم ظاهر بين دارد، چشم ظاهر بين خودش يکي از حالتهاي شرک است، چون به جاي اينکه تجلّي او را ببيند، گل و سنگ و در و ديوار و ... مي بيند.
قرار بوده با چشم ظاهر بين به دنيا بيائيم، ولي با چشم باطن بين از دنيا برويم. قرار بوده که در اينجا ما يک فرصتي داشته باشيم، اين چشم دل را باز کنيم و ببينيم که هر جا نگاه کنيم، پرتو روي اوست، قرار اين بوده است.
رسالت اين بوده و اين عبادت است.
يکي از فاکتورهاي عبادت، به جا آوردن رسالت بندگي است، آيا اين رسالت است يا نيست؟
آن کارهائي هم که به عنوان عبادت انجام مي داديم و انجام مي دهيم، آنها هم براي باز شدن چشم دل است. آداب و رسوم و مراسم و مناسک و همه چيز که در همه اديان خصوصاٌ اديان الهي است، براي اين است که اين چشم دل باز شود و از شرک نجات پيدا کنند.
يکي از نمادها در واقع همين مسئله بوده و هست و حالا اينجا در يک سطح و سطوح گسترده تري مي توانيم راجع به آن صحبت کنيم و قرار است وجود ما تک محوري شود. يعني يک محور، يک چشمي که يک فيلتري روي آن قرار دارد و از پشت اين فيلتر هر چه را مي بينيم داريم به صورت تجلّي الهي مي بينيم.
يک آدم که از نظر ما آدم خوب خوب خوبي است، تا زماني که چشم ظاهر بين دارد در شرک است. حالا به طور نسبي مي گوئيم اين از آن ديگري بهتر است، ولي يک آدم بد بد بد، چشم ظاهر بين دارد، يک آدم خوب خوب خوب هم چشم ظاهر بين دارد، دم در که جلويشان را مي گيرند، مي گويند بگذار چشمت را معاينه کنيم ببينيم، معاينه مي کنند مي بينند چشم ظاهر بين دارد، مي گويند برو تو که نفهميدي، آن يکي را هم مي گويند صبر کن ببينيم، مي گويند تو هم که چشم ظاهربين داري،
رسالت بشر چيست؟
جواب: اليه راجعون
اليه راجعون يعني به سوي کمال.
او چيست؟
او مگر غايت کمال نيست؟
اليه راجعون يعني حرکت به سمت غايت کمال.
دوره 8 - استاد طاهري
تا وقتيکه انسان چشم ظاهربين دارد، در شرک است. مثلاٌ انسان در شرک به دنيا مي آيد، يعني چشم ظاهر بين دارد، چشم ظاهر بين خودش يکي از حالتهاي شرک است، چون به جاي اينکه تجلّي او را ببيند، گل و سنگ و در و ديوار و ... مي بيند.
قرار بوده با چشم ظاهر بين به دنيا بيائيم، ولي با چشم باطن بين از دنيا برويم. قرار بوده که در اينجا ما يک فرصتي داشته باشيم، اين چشم دل را باز کنيم و ببينيم که هر جا نگاه کنيم، پرتو روي اوست، قرار اين بوده است.
رسالت اين بوده و اين عبادت است.
يکي از فاکتورهاي عبادت، به جا آوردن رسالت بندگي است، آيا اين رسالت است يا نيست؟
آن کارهائي هم که به عنوان عبادت انجام مي داديم و انجام مي دهيم، آنها هم براي باز شدن چشم دل است. آداب و رسوم و مراسم و مناسک و همه چيز که در همه اديان خصوصاٌ اديان الهي است، براي اين است که اين چشم دل باز شود و از شرک نجات پيدا کنند.
يکي از نمادها در واقع همين مسئله بوده و هست و حالا اينجا در يک سطح و سطوح گسترده تري مي توانيم راجع به آن صحبت کنيم و قرار است وجود ما تک محوري شود. يعني يک محور، يک چشمي که يک فيلتري روي آن قرار دارد و از پشت اين فيلتر هر چه را مي بينيم داريم به صورت تجلّي الهي مي بينيم.
يک آدم که از نظر ما آدم خوب خوب خوبي است، تا زماني که چشم ظاهر بين دارد در شرک است. حالا به طور نسبي مي گوئيم اين از آن ديگري بهتر است، ولي يک آدم بد بد بد، چشم ظاهر بين دارد، يک آدم خوب خوب خوب هم چشم ظاهر بين دارد، دم در که جلويشان را مي گيرند، مي گويند بگذار چشمت را معاينه کنيم ببينيم، معاينه مي کنند مي بينند چشم ظاهر بين دارد، مي گويند برو تو که نفهميدي، آن يکي را هم مي گويند صبر کن ببينيم، مي گويند تو هم که چشم ظاهربين داري،
رسالت بشر چيست؟
جواب: اليه راجعون
اليه راجعون يعني به سوي کمال.
او چيست؟
او مگر غايت کمال نيست؟
اليه راجعون يعني حرکت به سمت غايت کمال.
دوره 8 - استاد طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر