تاثير شعوري (2)
ما وقتي روي کاسه آش يا شله زرد، يک چيزي مي نويسيم، بحث تاثير شعوري است نه نوشته. نوشته يک چيز است و شعور يک چيز ديگر است. ممکن است شعور من دون الله را روي آن بياورد. و هر کسي بخورد، خوردن همانا و ... کسي که آن کار را مي کند خيلي مهم است.
هر کسي نبايد اين دارچين را دستش بگيرد و بنويسد. اين مسئله بازي نيست. بايد يک نفر کاملا از يک روز قبل در حالت دعا (حالت ايزوله) باشد.
حالت ايزوله:
حالتي که هيچ گونه تشعشع منفي نگرفته باشد، نه اينکه در حال نوشتن غيبت و تهمت و ... باشد. در اين صورت مي بينيد که مي خورند و سنگين مي شوند.
پايه درست است، مثلا در مراسم عشاء ربّاني، مي آيند از چند روز قبل، چند نفر کشيش دور آن کاسه شراب و نون (که مثل سنبل نون و نمک ماست ) دعا مي کنند، يا غسل تعميدي که يحيي انجام داد، چرا يحيي تعميد دهنده شد؟ چرا بقيّه نشدند. عيسي مسيح تعميد روح را انجام داد. چرا؟ پايه و اساس تمام اينها درست است، در سفره هاي خودمان هم، اصل کلي اين است که هر کسي نبايد سر اين سفره ها راه پيدا کند.
کسي بايد بيايد که جمع و جور باشد، منطبق با اصول کلي قضيه باشد.
نه اينکه با بغل دستي اش دارد حرف پرت و پلا مي زند و به اون يکي نگاه تنگ نظرانه مي کند، خانمها اين سفره ها را اختصاصي براي خودشان گذاشتند، و آقايان را اصلا راه نمي دهند. مثلا غذائي که دارد براي مراسم مختلف درست مي شود (عاشورا و ...) افرادي که دور و بر اين غذا مي آيند، افرادي که دارند اين برنج را پاک مي کنند و ... مهم است.
و اين غذا خاصيتهاي ديگري پيدا ميکند و خاصيت شفا بخشي دارد.
پايه درست است اما در طول تاريخ مسائل مرتب ظاهري و ظاهري و ظاهري و... شده و مي بينيم که ان يکاد مي شود تابلو، تابلو اون نيست. بعد چشم ما هم عادت مي کند، ميگيم و ان يکاده ديگه. يواش يواش از آن احترام مي افتد. مثلا يکي از راه هاي از احترام انداختن همين است.
مثلا مي گوئيم ميدان امام حسين، به تاکسي مي گيم آقا امام حسين، آقا امام حسين. بعد يواش يواش آن چيز وجودي را از دست مي دهند و لوث ميشود. آقا ولي عصر، آقا ولي عصر. و يواش يواش از آن احترام خودشان مي افتند و بچه بازي مي شود. و کاربردها يواش يواش کوچه بازاري و کوچه خياباني مي شود. هر چيزي جائي و هر چيزي مکاني دارد.
ما يواش يواش مي توانيم يک چيزي را از حيظ انتفاع بندازيم. خيلي آرام و راحت مي توانيم مذهب زدائي کنيم. مي توانيم دين زدائي کنيم.
مي توانيم همه چيز را از نظر بندازيم. ارزش و احترام همه چيز را مي توانيم از بين ببريم. خيلي ساده و راحت. و اينها ترفندهائي است که ما به آن مي رسيم.
دوره 8 - جلسه 4 - زنگ 2
استاد محمد علي طاهري
ما وقتي روي کاسه آش يا شله زرد، يک چيزي مي نويسيم، بحث تاثير شعوري است نه نوشته. نوشته يک چيز است و شعور يک چيز ديگر است. ممکن است شعور من دون الله را روي آن بياورد. و هر کسي بخورد، خوردن همانا و ... کسي که آن کار را مي کند خيلي مهم است.
هر کسي نبايد اين دارچين را دستش بگيرد و بنويسد. اين مسئله بازي نيست. بايد يک نفر کاملا از يک روز قبل در حالت دعا (حالت ايزوله) باشد.
حالت ايزوله:
حالتي که هيچ گونه تشعشع منفي نگرفته باشد، نه اينکه در حال نوشتن غيبت و تهمت و ... باشد. در اين صورت مي بينيد که مي خورند و سنگين مي شوند.
پايه درست است، مثلا در مراسم عشاء ربّاني، مي آيند از چند روز قبل، چند نفر کشيش دور آن کاسه شراب و نون (که مثل سنبل نون و نمک ماست ) دعا مي کنند، يا غسل تعميدي که يحيي انجام داد، چرا يحيي تعميد دهنده شد؟ چرا بقيّه نشدند. عيسي مسيح تعميد روح را انجام داد. چرا؟ پايه و اساس تمام اينها درست است، در سفره هاي خودمان هم، اصل کلي اين است که هر کسي نبايد سر اين سفره ها راه پيدا کند.
کسي بايد بيايد که جمع و جور باشد، منطبق با اصول کلي قضيه باشد.
نه اينکه با بغل دستي اش دارد حرف پرت و پلا مي زند و به اون يکي نگاه تنگ نظرانه مي کند، خانمها اين سفره ها را اختصاصي براي خودشان گذاشتند، و آقايان را اصلا راه نمي دهند. مثلا غذائي که دارد براي مراسم مختلف درست مي شود (عاشورا و ...) افرادي که دور و بر اين غذا مي آيند، افرادي که دارند اين برنج را پاک مي کنند و ... مهم است.
و اين غذا خاصيتهاي ديگري پيدا ميکند و خاصيت شفا بخشي دارد.
پايه درست است اما در طول تاريخ مسائل مرتب ظاهري و ظاهري و ظاهري و... شده و مي بينيم که ان يکاد مي شود تابلو، تابلو اون نيست. بعد چشم ما هم عادت مي کند، ميگيم و ان يکاده ديگه. يواش يواش از آن احترام مي افتد. مثلا يکي از راه هاي از احترام انداختن همين است.
مثلا مي گوئيم ميدان امام حسين، به تاکسي مي گيم آقا امام حسين، آقا امام حسين. بعد يواش يواش آن چيز وجودي را از دست مي دهند و لوث ميشود. آقا ولي عصر، آقا ولي عصر. و يواش يواش از آن احترام خودشان مي افتند و بچه بازي مي شود. و کاربردها يواش يواش کوچه بازاري و کوچه خياباني مي شود. هر چيزي جائي و هر چيزي مکاني دارد.
ما يواش يواش مي توانيم يک چيزي را از حيظ انتفاع بندازيم. خيلي آرام و راحت مي توانيم مذهب زدائي کنيم. مي توانيم دين زدائي کنيم.
مي توانيم همه چيز را از نظر بندازيم. ارزش و احترام همه چيز را مي توانيم از بين ببريم. خيلي ساده و راحت. و اينها ترفندهائي است که ما به آن مي رسيم.
دوره 8 - جلسه 4 - زنگ 2
استاد محمد علي طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر