بحث بخشایش (یک)
انسان تشویق شده است به بخشیدن اما از طرف دیگر
انسانی که متقاعد به بخشش نشده است به نوعی در او انرژی پتانسیل منفی ایجاد مي‌شود.
چقدر آدم‌ها را بخشیدیم ولی بعد فهمیدیم که نه نبخشیدیم؟ یعنی مي‌خواهم بگويم آیا اصلاً
کسی، کسی را بخشیده است؟ البته این تجربی است و آمار مي‌گويد اکثریت نبخشیدند، چرا
نبخشيدند؟ مکانیزم چیه؟ چرا انسان این‌گونه حرکت مي‌کند؟
تازه هر انسانی ممکن است فکر کند که قابلیت
بخشش را دارد؛ مثلاً اگر ما با ده هزار نفر بر حسب راندم مصاحبه کنیم و بگوييم آیا
شما قابلیت بخشش كس ديگر را دارید؟ مي‌گويند «بله، بله! سر يك ... هزار نفر را مي‌بخشم»
.......ولی وقتی پای عمل مي‌آيیم مي‌بینیم واقعيتش اين است كه کسی، کسی را نبخشیده
که البته این نسبی است و مطلق نيست........ در حالی که به انسان توصیه شده كه ببخش
ببخش، پس این یک پارادوکسی مي‌شود که از این طرف عملي جواب نداریم از آن طرف بحث توصیه‌ها
را داریم.
اما من مي‌خواهم بگويم نبخشید! هر کس گفته ببخشید-
که تاریخ پر از این است كه ببخشيد- من مي‌گويم که نبخشید..... تا زمانی که «ظرفیت بخشایش»
در ما ایجاد نشده نبخشیم.
اولاً اگر این کار را بکنیم مي‌بینیم که صوری
بوده و فی‌الواقع اين كار انجام نشده ......آن هنوز اینجاست و گیر و گرفتار است،
.......ثانیاً اگر بدون آمادگی لازم ببخشیم ایجاد انرژی پتانسیل منفی مي‌کند
......و بعد هم مي‌بینیم که نبخشیدیم و این برای ما سرخوردگی مي‌آورد،...... یعنی در
ناخودآگاه‌مان برای‌مان سرخوردگی مي‌آورد و ما را به این باور مي‌رساند که دیدی نمي‌توانی.
ترم پنجم، جلسۀ ششم، تصویری
محمد علی طاهری، عرفان کیهانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر