" نذر" :
تعالیم هر ديني مي تواند با یکی از دو هدف
كمال گرايي و يا منفعت
طلبي پذيرفته و اجرا شود. به طور معمول،
بسیاری از مردم بيشتر هدف دوم را دنبال مي کنند؛ در حالي كه مقصود همه ي اديان
الهي رساندن بشر به كمال است.
يك نمونه از اين رفتارهاي ديني نذر كردن
است. در دنياي غير وارونه، نذر كردن، انجام كار خيري است كه تشعشعات مثبتي دارد؛
موجب جذب فيض الهي مي شود و وسیله ی تقرب است. بنابراين، اثر مطلوبي بر امور جاري
زندگي مي گذارد.
اين درست بر خلاف نذر در دنياي وارونه است
كه در آن، انسان در قبال رسیدن به خواسته ي خود، در نظر مي گيرد که كار خيري انجام
دهد؛ اما انتظار دارد، حتی اگر با انجام آن، عدالتی نقض و حقی پایمال شود، خداوند
او را به خواسته اش برساند. (براي مثال، موفقيت در يك رقابت علمي نيازمند تلاش و
مطالعه و پیروزی در یک مسابقه ورزشی مستلزم تمرین و ممارست است و در هر دو مورد،
اگركسي مستحق موفقيت نباشد، خلاف عدالت الهي است كه با انجام نذر به آن دست يابد.)
یعنی، با توقع اجابت حتمی، برای خدا شرط تعیین می کند و نذري را كه در نظر دارد،
انجام نمي دهد؛ مگر اين كه خواسته ي او اجابت شود و به مطلوب خود دست يابد. در این
گونه نذرها گویا انسان خدا را مقید یا حتی مکلف به انجام کاری می کند.
در دنياي غير وارونه، که نذر بر مبنای عشق
است، یا شرطی تعیین نمی شود و بدون در نظر گرفتن نتیجه، نذر ادا می شود و یا اگر
شرطی هم تعیین شود، شرط انسان با خودش خواهد بود. یعنی، او بدون انتظار وقوع حتمی
چیزی که می خواهد، با خود شرط می کند (خود را ملزم می کند) که اگر به حاجتش رسید،
نذر خود را ادا کند.
(استاد محمد علی طاهری )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر