۱۳۹۲-۱۲-۱۹

بادبادک خیال

__ بادبادک خیال

گاهی درونت بی انتها فریاد است . و پیامی نیز همزمان از خاموشی محض میگوید .
و این خاموشی خود فریاد است .
فریاد خاموشی
میدانی ؟
گاهی میگوید روزه ی سکوت .
روزه ی سکوت صرفاً بی کلامی نبود . که سکوت بود در تماشا . سکوت بود در فریاد .
و گویی چیزی در گوشت زمزمه کند و تصویر ها را به تماشا بنشینی . و بر روی تصاویر قصه های عشق را برایت زمزمه کند . و تو تنها نگاه کنی و نگاه . تا بخواهی مداخله کنی و بپرسی . چیزی میگوید آرام عزیز جانم . گوش کن .
نگاه کن . سرت را میگیرد و به بی نهایت تصویرحیرت اور میکشاند . تو مست میشوی . مدام در منظره ها به نظاره ای و نغمه ای در گوووش میخواند . که گوشش گوش دلست و هرچه در کلامست تنها خاموشی محض است و بس .

__ طوفان - اسفند 92 __

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر