تاثیر دعا در روح جمعی!
اگر همه انسان ها دست به دست هم این دعا (صلح برای بشریت) را کنند می بینیم بعد از مدتی همه انسانها روحیه لطیفی پیدا کردند و از جنگ بیزارند.
با توجه به این نکته می فهمیم ارتباط روح جمعی چه فایده دارد.
شاید قبلاً نمی توانستیم تأثیر ارتباط روح جمعی را درک کنیم، ولی آن ارتباط می خواهد زمینه و بستر را آماده کند.
و تأثیر ارتباط روح جمعی آنی نیست. اما اگر تأثیر فوری نمی گذارد به این دلیل است که مجموع تشعشع بشر منفی است. اما اگر برآیند تشعشع این 7 میلیارد مثبت بشود اتفاق خاصی می افتد. آنجا که در قرآن گفته می شود که فلان قوم دچار غضب شده، چون تشعشع غالب آن قوم به شدت منفی بوده و بازتاب آن هم منفی بوده و ما می فهمیم چه طور یک قوم در ضلالت و بدبختی غوطه ور شدند.
ما الان می فهمیم که چه طور می شود به سمت بشر گمراهی بیاید و یا هدایت بیاید.
پس می فهمیم چه طور تشعشع فرد به فرد ما می تواند در این قضیه تأثیر داشته باشد. الان هر کسی فکر می کند حالا من یکی خوب و مثبت فکر کنم چه تأثیری دارد؟ اما ما الان تأثیر آن را می فهمیم.
پس وقتی در مذاهب بحث دعا مطرح شده درست است، با کلام مطرح شده، اما شعور پشت آن کلام قرار بوده کاری انجام بدهد. اما در طول دوران، شعور از بین رفته و فقط کلمات باقی مانده است.
اگر ما الان شعور را تنظیم کنیم آن کلام تأثیر می گذارد. الان ما می توانیم بحث های دقیقی درباره دعا و نفرین داشته باشیم و کنترل تشعشع منفی 4 هم به همین دلیل نگه داشته شده برای این دوره.
ما با یک نفرین، یک شعور به هستی تزریق می کنیم و یک دعا هم شعور به هستی تزریق می کند. ما باید شناخت دقیق داشته باشیم تا متوجه این تأثیرات بشویم. ما قرار است به پاسخ این سؤال برسیم که هدف از دعا چیست؟ اگر به این جواب برسیم متوجه پیشنهادهای ادیان می شویم که چرا مردم را به دعا دعوت می کردند. آیا ادیان اشتباه کرده اند؟ تاریخ اشتباه کرده؟ نه، اشتباه نشده.
اصل موضوع درست بوده و کم کم روح موضوع کنار رفته و ظاهرآن باقی مانده است. بعد کم کم منافع فردی در میان آمده و وقتی منافع فردی به میان بیاید پای اشک هم به میان می آید. اما کیست که اشکش به خاطر حیرت باشد؟ کیست که اشکش به خاطره عشق باشد؟
اگر بگوئید امیر المومنین هم گریه می کرده اند، ولی ما می دانیم که آنها به ما یاد دادند « الا ان اولیا الله لا خوفٌ علیهم و لا هم یحزنون » پس گریه ایشان از حزن و ترس نبوده. اگر ما آنها را به عنوان الگو قبول داریم، بنابراین نباید نگاه فیزیکی و ظاهری داشته باشیم و نباید این ظاهر را ملاک قرار بدهیم و باید دنبال معرفت گفتار و کردارشان باشیم.
ما می دانیم میکروارگانیزم هایی وجود دارند که در هاگ های خود مخفی هستند، اما به محض اینکه تشعشع منفی از یک حدی بالاتر برود بیرون می آیند یا اگر تشعشع مثبت بالا برود، بعضی از میکروارگانیزمهای مثبت ازهاگ خود بیرون می آیند که تأثیر مثبت دارند.
پس ویروس های مهلکی در انتظار هستند. مثلاً ممکن است میکروارگانیزم هایی با شرایط طبیعی بیرون بیایند. مثلاً اگر حد جیوه در آب بالا برود، ممکن است فعال بشوند و بازتاب منفی به همراه داشته باشد.
دوره 7
استاد محمد علی طاهری
اگر همه انسان ها دست به دست هم این دعا (صلح برای بشریت) را کنند می بینیم بعد از مدتی همه انسانها روحیه لطیفی پیدا کردند و از جنگ بیزارند.
با توجه به این نکته می فهمیم ارتباط روح جمعی چه فایده دارد.
شاید قبلاً نمی توانستیم تأثیر ارتباط روح جمعی را درک کنیم، ولی آن ارتباط می خواهد زمینه و بستر را آماده کند.
و تأثیر ارتباط روح جمعی آنی نیست. اما اگر تأثیر فوری نمی گذارد به این دلیل است که مجموع تشعشع بشر منفی است. اما اگر برآیند تشعشع این 7 میلیارد مثبت بشود اتفاق خاصی می افتد. آنجا که در قرآن گفته می شود که فلان قوم دچار غضب شده، چون تشعشع غالب آن قوم به شدت منفی بوده و بازتاب آن هم منفی بوده و ما می فهمیم چه طور یک قوم در ضلالت و بدبختی غوطه ور شدند.
ما الان می فهمیم که چه طور می شود به سمت بشر گمراهی بیاید و یا هدایت بیاید.
پس می فهمیم چه طور تشعشع فرد به فرد ما می تواند در این قضیه تأثیر داشته باشد. الان هر کسی فکر می کند حالا من یکی خوب و مثبت فکر کنم چه تأثیری دارد؟ اما ما الان تأثیر آن را می فهمیم.
پس وقتی در مذاهب بحث دعا مطرح شده درست است، با کلام مطرح شده، اما شعور پشت آن کلام قرار بوده کاری انجام بدهد. اما در طول دوران، شعور از بین رفته و فقط کلمات باقی مانده است.
اگر ما الان شعور را تنظیم کنیم آن کلام تأثیر می گذارد. الان ما می توانیم بحث های دقیقی درباره دعا و نفرین داشته باشیم و کنترل تشعشع منفی 4 هم به همین دلیل نگه داشته شده برای این دوره.
ما با یک نفرین، یک شعور به هستی تزریق می کنیم و یک دعا هم شعور به هستی تزریق می کند. ما باید شناخت دقیق داشته باشیم تا متوجه این تأثیرات بشویم. ما قرار است به پاسخ این سؤال برسیم که هدف از دعا چیست؟ اگر به این جواب برسیم متوجه پیشنهادهای ادیان می شویم که چرا مردم را به دعا دعوت می کردند. آیا ادیان اشتباه کرده اند؟ تاریخ اشتباه کرده؟ نه، اشتباه نشده.
اصل موضوع درست بوده و کم کم روح موضوع کنار رفته و ظاهرآن باقی مانده است. بعد کم کم منافع فردی در میان آمده و وقتی منافع فردی به میان بیاید پای اشک هم به میان می آید. اما کیست که اشکش به خاطر حیرت باشد؟ کیست که اشکش به خاطره عشق باشد؟
اگر بگوئید امیر المومنین هم گریه می کرده اند، ولی ما می دانیم که آنها به ما یاد دادند « الا ان اولیا الله لا خوفٌ علیهم و لا هم یحزنون » پس گریه ایشان از حزن و ترس نبوده. اگر ما آنها را به عنوان الگو قبول داریم، بنابراین نباید نگاه فیزیکی و ظاهری داشته باشیم و نباید این ظاهر را ملاک قرار بدهیم و باید دنبال معرفت گفتار و کردارشان باشیم.
ما می دانیم میکروارگانیزم هایی وجود دارند که در هاگ های خود مخفی هستند، اما به محض اینکه تشعشع منفی از یک حدی بالاتر برود بیرون می آیند یا اگر تشعشع مثبت بالا برود، بعضی از میکروارگانیزمهای مثبت ازهاگ خود بیرون می آیند که تأثیر مثبت دارند.
پس ویروس های مهلکی در انتظار هستند. مثلاً ممکن است میکروارگانیزم هایی با شرایط طبیعی بیرون بیایند. مثلاً اگر حد جیوه در آب بالا برود، ممکن است فعال بشوند و بازتاب منفی به همراه داشته باشد.
دوره 7
استاد محمد علی طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر