میل جنسی!
برای این که میل جنسی وجود داشته باشد باید جسم، روان و ذهن سالم باشد. حالا به تناقض برمی خوریم، مثلاً در مورد جسم باید مغز، قلب، کبد و سیستم تناسلی و .... کار کند. مثلاً سیستم خون رسانی ایراد داشته باشد این میل پیش نمی آید.
در مورد روان یک آدم عادی در وضعیت خوب است، اما یک خبر بیاید و احساسش منفی بشود و ادراکش منفی بشود و ذهنش یک کم مخدوش و پریشان بشود این میل به صفر نزدیک می شود.
حالا یک پارادوکس پیش می آید، از یک طرف ما می گوئیم انسان سالم و انسان سالم جایزه زمینی دارد، از جمله این که انسان سالم میل جنسی دارد. پس میل جنسی در چرخه آن سرویس هائی که لازم است،قرار می گیرد. اما از آن طرف قضیه به میل جنسی، توپیدند. پس بالاخره کدام درست است؟
پس خدا یک پاداش زمینی قرار داده که اگر سالم باشی این میل جنسی هم هست. پس این قضیه در طراحی وجود دارد و خداوند اشتباه طراحی نکرده و خلافی صورت نگرفته است. اما اشتباه کجاست؟ اشتباه زمانی است که محور وجودی نفس باید کمال باشد، اما نیست!
هر جایی محور وجودی، غیر از کمال باشد اشتباه ایجاد می شود!
پس وقتی خداوند طراحی کرده که غذا بخوریم آیا اشتباه کرده است؟ اشتباه نکرده است. گفته: ای راننده بخور و بخواب و شهوت هم داشته باش؛ اما در این راه هدفت را گم نکن!
پس نتیجه می گیریم مشکل در این نفس نیست (خود شکن آینه شکستن خطاست) مشکل در این سرویس نیست. مشکل در نفس است که راننده است و راننده خود سرویس نیست. اشتباهی که می شود تا می گویند نفس، ما می رویم سراغ سرویسی که باید به مرکب بدهیم. علتش شاید این است که ما در تاریخ عدم خود شناسی داشته ایم.
جلسه بعد درباره اجزا نفس صحبت می کنیم، متوجه می شویم اشکال در نفس نیست، بلکه فلان بخش نرم افزاری ما مشکل دارد. چون می بینیم که چقدر نرم افزار دست به دست هم دادند که من از شهوتم و غذا خوردنم و ... چگونه استفاده کنم. اما دنبال شناختن این نرم افزار نرفتیم.
دوره ۷
استاد محمد علی طاهری
برای این که میل جنسی وجود داشته باشد باید جسم، روان و ذهن سالم باشد. حالا به تناقض برمی خوریم، مثلاً در مورد جسم باید مغز، قلب، کبد و سیستم تناسلی و .... کار کند. مثلاً سیستم خون رسانی ایراد داشته باشد این میل پیش نمی آید.
در مورد روان یک آدم عادی در وضعیت خوب است، اما یک خبر بیاید و احساسش منفی بشود و ادراکش منفی بشود و ذهنش یک کم مخدوش و پریشان بشود این میل به صفر نزدیک می شود.
حالا یک پارادوکس پیش می آید، از یک طرف ما می گوئیم انسان سالم و انسان سالم جایزه زمینی دارد، از جمله این که انسان سالم میل جنسی دارد. پس میل جنسی در چرخه آن سرویس هائی که لازم است،قرار می گیرد. اما از آن طرف قضیه به میل جنسی، توپیدند. پس بالاخره کدام درست است؟
پس خدا یک پاداش زمینی قرار داده که اگر سالم باشی این میل جنسی هم هست. پس این قضیه در طراحی وجود دارد و خداوند اشتباه طراحی نکرده و خلافی صورت نگرفته است. اما اشتباه کجاست؟ اشتباه زمانی است که محور وجودی نفس باید کمال باشد، اما نیست!
هر جایی محور وجودی، غیر از کمال باشد اشتباه ایجاد می شود!
پس وقتی خداوند طراحی کرده که غذا بخوریم آیا اشتباه کرده است؟ اشتباه نکرده است. گفته: ای راننده بخور و بخواب و شهوت هم داشته باش؛ اما در این راه هدفت را گم نکن!
پس نتیجه می گیریم مشکل در این نفس نیست (خود شکن آینه شکستن خطاست) مشکل در این سرویس نیست. مشکل در نفس است که راننده است و راننده خود سرویس نیست. اشتباهی که می شود تا می گویند نفس، ما می رویم سراغ سرویسی که باید به مرکب بدهیم. علتش شاید این است که ما در تاریخ عدم خود شناسی داشته ایم.
جلسه بعد درباره اجزا نفس صحبت می کنیم، متوجه می شویم اشکال در نفس نیست، بلکه فلان بخش نرم افزاری ما مشکل دارد. چون می بینیم که چقدر نرم افزار دست به دست هم دادند که من از شهوتم و غذا خوردنم و ... چگونه استفاده کنم. اما دنبال شناختن این نرم افزار نرفتیم.
دوره ۷
استاد محمد علی طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر