اين طور که به نظر مي رسد، شما براي کشف عرفاني حقايق، تأکيد بر کشش فطري داريد، نه حيرت انگيزي اين نوع کشف. البته اين نظر متين است؛ اما در همين راستا سؤال ديگري مطرح مي کنم.
به استناد متون ديني، رسول اکرم(ص) در مناجات خود، افزوني تحير را طلب مي کردند و «رب زدني فيک تحيرا» سر مي دادند. اگر شما به اندکي از اين تحير هم رسيده باشيد، به احتمال زياد مي توانيد توصيف مناسبي از اشتياق به آن، ارائه دهيد. بنابراين، لطفا بفرماييد ارزش اين حيرت به چيست؟
تا ما به اين حيرت نيفتيم، پيداست که عظمت خدا را درک نکرده ايم. تا عظمت او را درک نکنيم، به مقام فقر نائل نمي شويم و تا به فقر نائل نشويم، به مقام فنا نمي رسيم؛ يعني از اوصاف بشري محو نمي شويم . تا اوصاف بشري وجود دارد، ما در يک نوع شرک به سر مي بريم . بنابراين ما نياز داريم برويم عظمت کار او را درک کنيم. پس بايد پشت صحنه را درک کنيم از کجا آمده ايم چرا آمده ايم؛ براي چه خلق شده ايم و ... .
وقتي دنبال اين ها برويم، با يک عظمت روبرو مي شويم که به دنبال آن حيرت مي آيد. منظور از «رب زدني تحيرا» اين است که خدايا بيشتر به من نشان بده. با اين ادراک به حيرت مي رسيم و به دنبال آن به مقام فقر نائل مي شويم. يعني احساس مي کنيم که در مقابل او چيزي نداريم.
تا بدانجا رسيد دانش من / که بدانم همي که نادانم
اينها خودش خيلي از مسائل ما را حل مي کند و جلوي منيت و غرور بي جاي ما را مي گيرد و ما مي بينيم که داريم از اوصاف بشري محو مي شويم.
مصاحبه شماره چهار با استاد محمد علي طاهري
به استناد متون ديني، رسول اکرم(ص) در مناجات خود، افزوني تحير را طلب مي کردند و «رب زدني فيک تحيرا» سر مي دادند. اگر شما به اندکي از اين تحير هم رسيده باشيد، به احتمال زياد مي توانيد توصيف مناسبي از اشتياق به آن، ارائه دهيد. بنابراين، لطفا بفرماييد ارزش اين حيرت به چيست؟
تا ما به اين حيرت نيفتيم، پيداست که عظمت خدا را درک نکرده ايم. تا عظمت او را درک نکنيم، به مقام فقر نائل نمي شويم و تا به فقر نائل نشويم، به مقام فنا نمي رسيم؛ يعني از اوصاف بشري محو نمي شويم . تا اوصاف بشري وجود دارد، ما در يک نوع شرک به سر مي بريم . بنابراين ما نياز داريم برويم عظمت کار او را درک کنيم. پس بايد پشت صحنه را درک کنيم از کجا آمده ايم چرا آمده ايم؛ براي چه خلق شده ايم و ... .
وقتي دنبال اين ها برويم، با يک عظمت روبرو مي شويم که به دنبال آن حيرت مي آيد. منظور از «رب زدني تحيرا» اين است که خدايا بيشتر به من نشان بده. با اين ادراک به حيرت مي رسيم و به دنبال آن به مقام فقر نائل مي شويم. يعني احساس مي کنيم که در مقابل او چيزي نداريم.
تا بدانجا رسيد دانش من / که بدانم همي که نادانم
اينها خودش خيلي از مسائل ما را حل مي کند و جلوي منيت و غرور بي جاي ما را مي گيرد و ما مي بينيم که داريم از اوصاف بشري محو مي شويم.
مصاحبه شماره چهار با استاد محمد علي طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر