تضاد با خدا!
یکی از تضادهای ما با خدا این است که چرا ما را اینجا فرستاده است؟
در حلقه الیه راجعون دو ناظر را در نظر بگیریم.
یک ناظر که ثابت است و یک ناظر که متحرک است.
ناظر ثابت زمان و مکان و تضاد ندارد، ولی ناظر متحرک، تضاد و ابعاد مکان و زمان دارد.
ما بعد زمان و مکان را در نظر می گیریم.
ناظری که حرکت را آغاز می کند یک دور می زند و فرض کنید این دور زدن به زمان ما صد میلیارد سال طول بکشد، قبلاً گفتیم برای آن ناظر ثابت این صد میلیارد سال، صفر ثانیه است.
پس ناظر متحرک جدا می شود تا دور بزند و ناظر ثابت می بیند، این ناظر متحرک هنوز جدا نشده از این طرف، به آن طرف رسیده است.
آیا درست است؟
خوب این طرف و آن طرف ناظر اصلی چه کسی قرار می گیرد؟
همان ناظر اولیه که یکی است، ولی به دلیل زمان می شود دو تا.
زمان کارش این است که مکان را تکه تکه کند، پس این طرف و آن طرف ناظر اول، ناظر دوم قرار می گیرد، پس گفته می شود: « قل اعوذ برب النّاس ملک النّاس اله النّاس. »
حالا می توانیم بگوئیم چه کسی اول بوده است؟
آیا تقدم و تاخر معنا می دهد؟
ما نمی توانیم بگوئیم چه کسی زودتر بوده است.
پس اینها از ازل و ابد هر سه بوده اند.
نمی توانیم بگوئیم او تصمیم گرفت ما بیائیم، یا ما تصمیم گرفتیم او باشد.
در عین حال جایی که زمان نیست، جدایی هم معنا نمی دهد و هر سه تا یکی است و یکتاست.
پس ما (با دو بخش در سمت راست و چپ ناظر اول) در پایین قرار گرفتیم و در آن بالا ناظری که زمان و مکان ندارد قرار دارد.
پس ما چند رأی داریم؟ 2 رأی.
یعنی ما به دو رأی خودمان آمدیم پایین.
سه تا ناظر بالا همسنگ هستند و تقدم و تأخر ندارند و هر سه یک حکم پیدا می کند.
این استدلال ها را من روئیت کردم و برای خود من حجّت است.
اما برای شما ممکن است حجّت نباشد و شما حق دارید و باید فکر کنید.
دوره 6
استاد محمد علی طاهری
یکی از تضادهای ما با خدا این است که چرا ما را اینجا فرستاده است؟
در حلقه الیه راجعون دو ناظر را در نظر بگیریم.
یک ناظر که ثابت است و یک ناظر که متحرک است.
ناظر ثابت زمان و مکان و تضاد ندارد، ولی ناظر متحرک، تضاد و ابعاد مکان و زمان دارد.
ما بعد زمان و مکان را در نظر می گیریم.
ناظری که حرکت را آغاز می کند یک دور می زند و فرض کنید این دور زدن به زمان ما صد میلیارد سال طول بکشد، قبلاً گفتیم برای آن ناظر ثابت این صد میلیارد سال، صفر ثانیه است.
پس ناظر متحرک جدا می شود تا دور بزند و ناظر ثابت می بیند، این ناظر متحرک هنوز جدا نشده از این طرف، به آن طرف رسیده است.
آیا درست است؟
خوب این طرف و آن طرف ناظر اصلی چه کسی قرار می گیرد؟
همان ناظر اولیه که یکی است، ولی به دلیل زمان می شود دو تا.
زمان کارش این است که مکان را تکه تکه کند، پس این طرف و آن طرف ناظر اول، ناظر دوم قرار می گیرد، پس گفته می شود: « قل اعوذ برب النّاس ملک النّاس اله النّاس. »
حالا می توانیم بگوئیم چه کسی اول بوده است؟
آیا تقدم و تاخر معنا می دهد؟
ما نمی توانیم بگوئیم چه کسی زودتر بوده است.
پس اینها از ازل و ابد هر سه بوده اند.
نمی توانیم بگوئیم او تصمیم گرفت ما بیائیم، یا ما تصمیم گرفتیم او باشد.
در عین حال جایی که زمان نیست، جدایی هم معنا نمی دهد و هر سه تا یکی است و یکتاست.
پس ما (با دو بخش در سمت راست و چپ ناظر اول) در پایین قرار گرفتیم و در آن بالا ناظری که زمان و مکان ندارد قرار دارد.
پس ما چند رأی داریم؟ 2 رأی.
یعنی ما به دو رأی خودمان آمدیم پایین.
سه تا ناظر بالا همسنگ هستند و تقدم و تأخر ندارند و هر سه یک حکم پیدا می کند.
این استدلال ها را من روئیت کردم و برای خود من حجّت است.
اما برای شما ممکن است حجّت نباشد و شما حق دارید و باید فکر کنید.
دوره 6
استاد محمد علی طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر