يک آگاهي بسيار زيبا از همسفري بسيار عزيز !

هميشه اين سوال توي ذهنم بود که اگه ما قراره يه روزي به سوال الست بربکم جواب بديم، آيا خدا به ما کمکي ميکنه يا نه؟ بالاخره بايد به رحمتش اميدوار باشيم يانه؟ که با اين آگاهي جوابم رو دادن:

توي رکعت اول نماز ظهر، وقتي رسيدم به سوره توحيد، يهو انگار در آگاهي باز شده باشه، با هر آيه اي که ميخوندم کلي معني برام باز ميشد. اينجوريه که توي آيه اول سوره توحيد که قل اومده، يعني: بگو، خدا داره به آدم ميگه که چيکار کنه و سوال رو چه جوري جواب بده. مثل معلمي که روز امتحان بالا سر شاگردش وايميايسته و همه سوالا رو جواب ميده تا يه وقت شاگردش مردود نشه. اول هر آيه يه قل اومد، يعني اين چهار تا آيه رو به جاي جواب بگو.

سوال اينه که : الست بربکم؟
آيا من خداي توام يا اينکه خودت خدايي؟
اگه بگيم ما خودمون خداييم، دوتا خدا پيدا ميشه. پيش خودمون فکر ميکنيم که خوب چه عيبي داره، دو تا خدا باشه. ولي جواب اينه که فقط يه خدا هست و همه چي ديگه از اونه و در اصل غير از اون چيزي نيست.
پس ميگه بگو :خدا يکتاست. يعني فقط يدونه خدا هست.

بعدش ميگه
بگو : خدا اونيه که از همه چيز بي نيازه. ما که تا حالا نيازمند بوديم پس خدا اونيه که تا حالا هم به هيچ چيزي نيازي نداشته.

آيه سوم ميگه: بگو خدا نه ميزايد و نه زاييده ميشود، يعني از ازل بوده و تا ابد خواهد بود.

و در ايه آخر که جواب قطعي رو ميده و ميگه: هيچ کسي همتا و مثل و مانند او نيست. يعني اي آدم فکر نکن خودت به خودي خود خدايي، بلکه خدا فقط يکيست و تو هم به واسطه اون خدا شدي.

ديدين چه معلم خوبي داريم. سوال رو مطرح کرده و خودش هم جواب رو داده. فقط بايد يک کم عميق تر بشيم و ازش بخوايم تا برامون کشف رمز کنه.
به همين راحتي از چرخه انالله رفتيم بيرون !