«در تعريف اخلاق گفته مي شود که اخلاق در پاسخ به اينکه خير و شر چيست شکل مي گيرد و عده اي بر اين باورند که خير و شر با توجه به اينکه جزء مقولات قراردادي است و هر جامعه اي خود آن را تعريف مي کند، نسبي است. همچنين مي توان گفت که ارزشهاي اخلاقي با وجدان مرتبط هستند و به ياد دارم که استاد وجدان را نسبي مي دانند. با توجه به مطالب فوق آيا در انديشه استاد خير و شر نسبي است يا مطلق؟ نگاه استاد و نوع منطق ايشان صفر و يکي است يا فازي؟ اگر نسبي است چگونه مي توان بر مبناي آن جهان دو قطبي را تبيين کرد؟ چگونه مي توان بين شبکه مثبت و منفي تمايز واضح و قطعي تعيين کرد؟آيا استاد بين خير و شر کيهاني و خير و شر اخلاقي تمايزي قائل هستند؟ آيا مي توان گفت که که استاد در مورد خير و شر کيهاني نسبي گرا (منطق فازي) و در مورد خير و شر اخلاقي مطلق گرا(صفر و يکي) فکر مي کنند؟ خير و شر در نظر استاد امري واقعي، خارجي و مطلق تصور مي شود يا نسبي و قراردادي»؟ :
دوقطبي بودن جهان، بستر خير و شر اخلاقي است و نمي توانيم بگوييم چون در جهان دوقطبي، تنها دو قطب خير و شر وجود دارد و وضعيت بينابيني نيست، پس در اخلاق هم بايد خير و شر مطلق تعريف کرد و منکر نسبي گرايي شد. در بررسي خير و شر بودن يک خلق و خو، بايد مشخص کرد که آيا آن خُلق، به خودي خود و مستقل از شرايط در نظر گرفته مي شود و يا در نسبت با انتخاب هاي ديگر. زيرا بر اساس اطلاعات موجود در نرم افزار فطرت، خير و شر شناخته شده و معلوم است؛ اما در عمل، اولويت هاي فرهنگي، آييني، شخصي و ... منطق شناسايي خير و شر را فازي مي کند.
و اما بر اساس کتاب «چند مقاله»، اثر استاد محمدعلي طاهري، به چند نکته بايد توجه داشت:
1-خير و شر، از زماني براي انسان مطرح مي شود که از سطح زندگي غريزي و حيواني به سطح زندگي انساني راه مي يابد. در اين مرحله، فطرت براي او تعيين مي کند که خير و شر کدام است. (صفحه 141)
2- در زندگي اجتماعي، تنوع در اخلاق پديدار مي شود و هر کسي از نظام اخلاقي منتخب خود تبعيت مي کند. اما دو اصل مشترک براي افرادي که طالب خير هستند، کمال جويي و تعميم به عام است. يعني رفتاري خير است که اولا در جهت کمال باشد و ثانيا فرد همان رفتار را در قبال خود، پسنديده بداند. (صفحه 142)
3- از منظر عرفاني، خير اخلاقي آن است که ناشي از درک فلسفه خلقت باشد. به عبارت ديگر، تنها اطلاع از خير و انتخاب آن کافي نيست و اين انتخاب بايد ناشي از ادراک خير باشد. (صفحه 142)
استاد محمد علي طاهري
#سايت_سايمنتولوژي_فرادرماني#استاد_محمد_علي_طاهري#انجمن_سايمنتولوژي_فرادرماني
#انجمن_مستر_عرفان_کيهاني_حلقه#سايت_خبري_عرفان_حلقه#Mediaerfanekeihani
#erfanekeihani
دوقطبي بودن جهان، بستر خير و شر اخلاقي است و نمي توانيم بگوييم چون در جهان دوقطبي، تنها دو قطب خير و شر وجود دارد و وضعيت بينابيني نيست، پس در اخلاق هم بايد خير و شر مطلق تعريف کرد و منکر نسبي گرايي شد. در بررسي خير و شر بودن يک خلق و خو، بايد مشخص کرد که آيا آن خُلق، به خودي خود و مستقل از شرايط در نظر گرفته مي شود و يا در نسبت با انتخاب هاي ديگر. زيرا بر اساس اطلاعات موجود در نرم افزار فطرت، خير و شر شناخته شده و معلوم است؛ اما در عمل، اولويت هاي فرهنگي، آييني، شخصي و ... منطق شناسايي خير و شر را فازي مي کند.
و اما بر اساس کتاب «چند مقاله»، اثر استاد محمدعلي طاهري، به چند نکته بايد توجه داشت:
1-خير و شر، از زماني براي انسان مطرح مي شود که از سطح زندگي غريزي و حيواني به سطح زندگي انساني راه مي يابد. در اين مرحله، فطرت براي او تعيين مي کند که خير و شر کدام است. (صفحه 141)
2- در زندگي اجتماعي، تنوع در اخلاق پديدار مي شود و هر کسي از نظام اخلاقي منتخب خود تبعيت مي کند. اما دو اصل مشترک براي افرادي که طالب خير هستند، کمال جويي و تعميم به عام است. يعني رفتاري خير است که اولا در جهت کمال باشد و ثانيا فرد همان رفتار را در قبال خود، پسنديده بداند. (صفحه 142)
3- از منظر عرفاني، خير اخلاقي آن است که ناشي از درک فلسفه خلقت باشد. به عبارت ديگر، تنها اطلاع از خير و انتخاب آن کافي نيست و اين انتخاب بايد ناشي از ادراک خير باشد. (صفحه 142)
استاد محمد علي طاهري
#سايت_سايمنتولوژي_فرادرماني#استاد_محمد_علي_طاهري#انجمن_سايمنتولوژي_فرادرماني
#انجمن_مستر_عرفان_کيهاني_حلقه#سايت_خبري_عرفان_حلقه#Mediaerfanekeihani
#erfanekeihani
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر