در دنیای عرفان ما شریک جرم همدیگر هستیم،
اگر آسیب شناسی اجتماعی صورت گیرد، در وقوع یک جرم در جامعه همه شاید در آن شریک
باشند. هر گاه آگاهی در جامعه بیشتر شود در جامعه ارتقاء بیابد، خلاف کمتر می شود
و بر عکس. تک تک افراد جامعه شریک جرم هستند.
مثلاً چنانچه در بدن کورک بزند، آیا ف
قط همان سلول که کورک زده مقصر است؟ خیر
زیرا کلی ناخالصی در بدن بوده و زده به ضعیف ترین سلول و در جامعه هم به همین
صورت، ضعیف ترین افراد مبتلا به تخلف می شوند.
در جامعه هر کس می تواند برای دیگری ایجاد
حسرت بکند و حس نیاز را افزون نماید و لذا با وجودیکه ظاهراً با هم کاری ندارند
ولی در واقع ایجاد تشعشع منفی می کنیم که همه ی ما را درگیر می کند.
مثلاً در روز بارانی یک نفر کنار خیابان
ایستاده، ما که با وسیله خود در حال حرکت هستیم، نه تنها او را سوار نمی کنیم بلکه
با سرعت از کنار او رد می شویم و آب کف خیابان را هم بر روی او می پاشیم وبا
اینکار در او ایجاد عقده می نمایم واین عقده ها وحسرت ها رو به گسترش گذاشته و کاربه
جایی می رسد که طرف با ضعف بینش در ادامه به سمت خلاف برود.
دوره 5 جلسه 2 زنگ اول
پیاده شده از فایلهای صوتی - توسط همراهان
- استاد محمد علی طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر