۱۳۹۳-۱۱-۰۴

در دنياي عرفان ما شريک جرم همديگر هستيم

 در دنياي عرفان ما شريک جرم همديگر هستيم
 در دنياي عرفان ما شريک جرم همديگر هستيم، اگر آسيب شناسي اجتماعي صورت گيرد، در وقوع يک جرم در جامعه همه شايد در آن شريک باشند. هر گاه آگاهي در جامعه بيشتر شود در جامعه ارتقاء بيابد، خلاف کمتر مي شود و بر عکس. تک تک افراد جامعه شريک جرم هستند.
مثلاً چنانچه در بدن کورک بزند، آيا ف
قط همان سلول که کورک زده مقصر است؟ خير زيرا کلي ناخالصي در بدن بوده و زده به ضعيف ترين سلول و در جامعه هم به همين صورت، ضعيف ترين افراد مبتلا به تخلف مي شوند.
در جامعه هر کس مي تواند براي ديگري ايجاد حسرت بکند و حس نياز را افزون نمايد و لذا با وجوديکه ظاهراً با هم کاري ندارند ولي در واقع ايجاد تشعشع منفي مي کنيم که همه ي ما را درگير مي کند.
مثلاً در روز باراني يک نفر کنار خيابان ايستاده، ما که با وسيله خود در حال حرکت هستيم، نه تنها او را سوار نمي کنيم بلکه با سرعت از کنار او رد مي شويم و آب کف خيابان را هم بر روي او مي پاشيم وبا اينکار در او ايجاد عقده مي نمايم واين عقده ها وحسرت ها رو به گسترش گذاشته و کاربه جايي مي رسد که طرف با ضعف بينش در ادامه به سمت خلاف برود.
دوره 5 جلسه 2 زنگ اول
 استاد محمد علي طاهري
http://erfanekeihani.com
#سايت_سايمنتولوژي_فرادرماني
#انجمن_سايمنتولوژي_فرادرماني
#erfanekeihani
#Mediaerfanekeihani

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر