اصولاً يك مسئله‌اي كه هست، ارتباطات ما را آماده مي‌كند.

اصولاً يك مسئله‌اي كه هست، ارتباطات ما را آماده مي‌كند.
هر ارتباطي ما را از يك زاويه‌اي به مسئله وحدت و كمال متوجه مي‌كند،
دقيقاً ماجراي خمير را در نظر بگيرد تا زماني كه دانه‌اي مي‌آيد جوانه مي‌زند، ساقه‌اي و بعد بار مي‌دهد و بعد چيده مي‌شود يك مرحله است.
و بعد از اين كه آمد و آسياب شد و خمير شد و عمل آمد و شد چونه خمير، تازه از حالا مي‌افتند به جانش اين را چقدر شكل و چقدر اين‌ور و آن‌ورش مي‌كنند تا به يك ضخامت خاص مورد نظري دربيايد.
و تازه بعد از اين بايد توي آتش برود، برود در تنور «تا ز آتش مي‌گريزي ترش و خامي چون خمير»....... اگر اين كار صورت نگيرد بستگي به نوع نان و كارهايي كه برايش تعريف شده بيرونش مي‌سوزد و مغزش خام است.
لذا ارتباطات مختلف هر كدام از يك زاويه‌اي مي‌آيد به ما يك پختگي مي‌دهد هر كدام از يك زاويه‌اي و ارتباطات مختلفي داريم كه هر كدام از يك زاويه اين كار را مي‌كند.
ترم پنجم، جلسۀ سوم، تصویری
محمد علی طاهری، عرفان کیهانی