چگونه فیلم ببینیم ؟!
اگر ما مثل یک تماشاچی که دارد یک فیلم را نگاه می کند به خاطرات خود نگاه کنیم به معنای شاهد نزدیک خواهیم شد. البته به شرطی که نگاه ما به خاطرات خود صرفا بصورت یک شاهد بی طرف باشد.
هنگام دیدن یک فیلم واکنشهای متفاوتی هست:
بعضیها با آن فیلم زندگی خواهند کرد یعنی آنچنان با آن هم فاز می شوند که می شوند جزو فیلم. یعنی هنرپیشه مشت می زند او هم مشت می زند، هنرپیشه گریه می کند او هم گریه می کند و در واقع هم فاز شدن با یک بخش مرده اتفاق می افتد. یک فیلم مرده است زنده نیست، فقط دارد یک ماجرائی را به تصویر می کشد، ولی زنده نیست.
نسبت زندگی در مقابل یک فیلم
به این شکل است که زندگی حقیقت است و فیلم مجاز است.
حالت دوم اینکه به عنوان یک مجاز دارد به فیلم نگاه می کند، بنابراین احساس خودش مستقل از احساس آن چیزی است که در فیلم است. اگر در فیلم هنرپیشه ای بغض کرد او بغض نمی کند و ... و آن فیلم یک پیام برای ما دارد هدف فیلم این بوده که یک پیام را به ما برساند نه این که یک هنر پیشه ای در فیلم بغض کرد ما هم بغض کنیم. در کشورهای شرقی و جهان سوم این حالت بسیار شدید است که یک دفعه تماشاچی با فیلم ( با این مجاز ) هم فاز می شود، فکر می کند که کارگردان، سازنده فیلم، سناریست و ... هدفشان این بوده که ما بغض کنیم. نه، فیلم قرار بوده به ما پیام بدهد، البته همه فیلمها هم پیام ندارند فقط محض سرگرمی است. ولی اصل ماجرا از بین می رود و ما برخورد احساسی و ذهنی با فیلم پیدا می کنیم و متعاقبا تنشهائی به ما وارد می شود.
دوره 5 - استاد طاهری
#سايت_سايمنتولوژي_فرادرماني
#استاد_محمد_علي_طاهري
#انجمن_سايمنتولوژي_فرادرماني
#انجمن_مستر_عرفان_کيهاني_حلقه
#سايت_خبري_عرفان_حلقه
#Mediaerfanekeihani
#erfanekeihani
اگر ما مثل یک تماشاچی که دارد یک فیلم را نگاه می کند به خاطرات خود نگاه کنیم به معنای شاهد نزدیک خواهیم شد. البته به شرطی که نگاه ما به خاطرات خود صرفا بصورت یک شاهد بی طرف باشد.
هنگام دیدن یک فیلم واکنشهای متفاوتی هست:
بعضیها با آن فیلم زندگی خواهند کرد یعنی آنچنان با آن هم فاز می شوند که می شوند جزو فیلم. یعنی هنرپیشه مشت می زند او هم مشت می زند، هنرپیشه گریه می کند او هم گریه می کند و در واقع هم فاز شدن با یک بخش مرده اتفاق می افتد. یک فیلم مرده است زنده نیست، فقط دارد یک ماجرائی را به تصویر می کشد، ولی زنده نیست.
نسبت زندگی در مقابل یک فیلم
به این شکل است که زندگی حقیقت است و فیلم مجاز است.
حالت دوم اینکه به عنوان یک مجاز دارد به فیلم نگاه می کند، بنابراین احساس خودش مستقل از احساس آن چیزی است که در فیلم است. اگر در فیلم هنرپیشه ای بغض کرد او بغض نمی کند و ... و آن فیلم یک پیام برای ما دارد هدف فیلم این بوده که یک پیام را به ما برساند نه این که یک هنر پیشه ای در فیلم بغض کرد ما هم بغض کنیم. در کشورهای شرقی و جهان سوم این حالت بسیار شدید است که یک دفعه تماشاچی با فیلم ( با این مجاز ) هم فاز می شود، فکر می کند که کارگردان، سازنده فیلم، سناریست و ... هدفشان این بوده که ما بغض کنیم. نه، فیلم قرار بوده به ما پیام بدهد، البته همه فیلمها هم پیام ندارند فقط محض سرگرمی است. ولی اصل ماجرا از بین می رود و ما برخورد احساسی و ذهنی با فیلم پیدا می کنیم و متعاقبا تنشهائی به ما وارد می شود.
دوره 5 - استاد طاهری
#سايت_سايمنتولوژي_فرادرماني
#استاد_محمد_علي_طاهري
#انجمن_سايمنتولوژي_فرادرماني
#انجمن_مستر_عرفان_کيهاني_حلقه
#سايت_خبري_عرفان_حلقه
#Mediaerfanekeihani
#erfanekeihani
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر