صد ناز کنی و من چنان ناز کشم چون استکه انتظار تو باز کشم

تقدیمی از همسفر بسیار گرامی Mahmoud Mnik

صد ناز کنی و من چنان ناز کشم چون استکه انتظار تو باز کشم
هر لحظه به خلوتگه دل چون نگری عکس رخ تو ای مه طناز کشم
این شعله که از شوق تو در دل افتد بر کس نتوان گفت که من راز کشم
آبی به گلم ریز و بسوزان این دل این پخته ز خامی که به اعجاز کشم
بر رقص سپندین دلم در آتش منت من ازین مطرب و هم ساز کشم
بگشای خمت را به بر مطرب و ساز مستانه جهان را همه آواز کشم
شور است و نوا و مستی بی خبری این بیخبران را چه به پرواز کشم
از شور ازل شوق ابد را محمود نبود چو سرانجام که آغاز کشم