روز اديان !
در چارچوب عرفان پي برديم که تا انسان به فلسفه خلقت پي نبرد، نمي تواند هدف خودش را در روي زمين پيدا کند و لذا به دنبال اهداف انحرافي مي رود و اهداف انحرافي بسيار بسيار زياد خود نمائي مي کنند.
لازم است انسان از طريق آنچه که اديان توصيه کرده اند، به فلسفه خلقت پي برده، هدف خود در روي زمين را بيابد.
بحث مالک يوم الدّين، روزي که هر کسي با آن يافته خودش و با آن چيزي که پيدا کرده و با دين خودش و با مرام خودش، مرامي که پيدا کرده، مي خواهد بيايد و بگويد که از اين فلسفه چه فهميده، اين فلسفه خلقت را چگونه پيدا کرده، در اين روز است که صاحب روز دين ها و روز مرامها و روزي که هر کسي با يافته خودش آنجا حاضر مي شود، و مي گويد که من اين را پيدا کردم و با اين چيزي که پيدا کردم، تعبير و تفسير کردم.
و با چيزي که پيدا کردم، توانستم تشخيص دهم که کجا هستم و در چه جايگاهي قرار دارم و آن است که تعيين مي کند که من در بيهودگي بودم يا نه.
در روز اديان، روز دين ها، روز مرام ها، که او صاحبش است، و در آن روز است که اينها به معرض نمايش گذاشته مي شود. مثل بازار مکّاره اي است که هر کسي محصول و مصنوع خودش را مي آورد و در آن بازار مکّاره عرضه مي کند. مثل شنبه بازار و چهار شنبه بازار
بازاري است که نشان مي دهد چه پيدا کرديم از مرام، در واقع مرام و دين است که مي خواهد بگويد که ما چه کرديم و چطور نگاه کرديم.
ما از يک سو با مسئله زدگي مواجه هستيم، از سوي ديگر با انحصار يعني يک فقدان فضاي مناظره، فقدان فضائي که بتوانيم بگوئيم، بايد بتوانيم بدون هيچ مشکلي سوال کنيم و مسائلمان را مطرح کنيم.
در مسئله زدگي هم تا بخواهيم راجع به مثلا مذهب صحبت کنيم، يک عده اي ممکن است بگويند، اي بابا، زمان ديگه زمان اين حرفها نيست. در حاليکه ما محقق هستيم، ما وقتي مي خواهيم يک چيزي را شروع کنيم، بيطرفيم، نه اينوريم و نه آنوريم. ميخواهيم برويم و ببينيم هست يا نيست.
اصل شاهد بودن جزء لاينفک همه کارهاي ماست و در واقع اگر به دردمان خورد، انتخاب کنيم و اگر به دردمان نخورد، انتخاب نکنيم. و خلاصه ما اين دو مشکل را داريم.
دوره 8 - جلسه 6 - زنگ 1 - استاد طاهري
در چارچوب عرفان پي برديم که تا انسان به فلسفه خلقت پي نبرد، نمي تواند هدف خودش را در روي زمين پيدا کند و لذا به دنبال اهداف انحرافي مي رود و اهداف انحرافي بسيار بسيار زياد خود نمائي مي کنند.
لازم است انسان از طريق آنچه که اديان توصيه کرده اند، به فلسفه خلقت پي برده، هدف خود در روي زمين را بيابد.
بحث مالک يوم الدّين، روزي که هر کسي با آن يافته خودش و با آن چيزي که پيدا کرده و با دين خودش و با مرام خودش، مرامي که پيدا کرده، مي خواهد بيايد و بگويد که از اين فلسفه چه فهميده، اين فلسفه خلقت را چگونه پيدا کرده، در اين روز است که صاحب روز دين ها و روز مرامها و روزي که هر کسي با يافته خودش آنجا حاضر مي شود، و مي گويد که من اين را پيدا کردم و با اين چيزي که پيدا کردم، تعبير و تفسير کردم.
و با چيزي که پيدا کردم، توانستم تشخيص دهم که کجا هستم و در چه جايگاهي قرار دارم و آن است که تعيين مي کند که من در بيهودگي بودم يا نه.
در روز اديان، روز دين ها، روز مرام ها، که او صاحبش است، و در آن روز است که اينها به معرض نمايش گذاشته مي شود. مثل بازار مکّاره اي است که هر کسي محصول و مصنوع خودش را مي آورد و در آن بازار مکّاره عرضه مي کند. مثل شنبه بازار و چهار شنبه بازار
بازاري است که نشان مي دهد چه پيدا کرديم از مرام، در واقع مرام و دين است که مي خواهد بگويد که ما چه کرديم و چطور نگاه کرديم.
ما از يک سو با مسئله زدگي مواجه هستيم، از سوي ديگر با انحصار يعني يک فقدان فضاي مناظره، فقدان فضائي که بتوانيم بگوئيم، بايد بتوانيم بدون هيچ مشکلي سوال کنيم و مسائلمان را مطرح کنيم.
در مسئله زدگي هم تا بخواهيم راجع به مثلا مذهب صحبت کنيم، يک عده اي ممکن است بگويند، اي بابا، زمان ديگه زمان اين حرفها نيست. در حاليکه ما محقق هستيم، ما وقتي مي خواهيم يک چيزي را شروع کنيم، بيطرفيم، نه اينوريم و نه آنوريم. ميخواهيم برويم و ببينيم هست يا نيست.
اصل شاهد بودن جزء لاينفک همه کارهاي ماست و در واقع اگر به دردمان خورد، انتخاب کنيم و اگر به دردمان نخورد، انتخاب نکنيم. و خلاصه ما اين دو مشکل را داريم.
دوره 8 - جلسه 6 - زنگ 1 - استاد طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر