تصمیم گیری
تصميم گيري به دو گونه است :
1- تصمیم گیری های خودکار
2- تصمیم گیری های زمان بر( تصمیم گیری هایی که ما در آن دخیلیم)
مثلا اگر الان تلفن زنگ بزنه و یک خبر ناگوار به ما بدن واکنش اون خودکار است، قبلا ما از طریق فیلترهایی که آشنا هستید، ولی اینجا اشاره بهش خواهیم کرد، از طریق فیلترهایي، واکنش ما از پیش تعیین شده است که ما در مقابل یک پدیده مثلا ناگوار چه واکنشی نشون بدیم، همون فیلتر بینش ها واینها که بهش میرسیم، پس یک سری چیزها، تصمیم گیری ها قبلا ما برنامه ش رو ریختیم، در اون لحظه ما تصمیم نمی گیریم که برای خبر ناگوار آیا ناراحت بشیم یا نشیم، درسته؟ لذا اعضای یه خانواده مثلا در مقابل یک خبر ممکن واکنش های مختلفی نشان بدن و یا در مقابل پدیده های واحد دو نفر واکنش های متفاوتی نشان میدن، همون مثال انفجار و اینها رو که براتون قبلا زدیم، خاطرتون بیاد همونه و واکنش هر کدام از ما یه واکنش مجزایی ست که قبلا برنامه ریزی شده و ما الان فرصت برای تصمیم گیری در اون موردها نیست،
پس یک تصمیم گیری فوری و آني و ما در اُن نقشی نداریم بلافاصله بعد از اون خبر یه دفعه می بینی غش کردیم، بعد از اون خبر یه دفعه می بینی که فلج هیستریک پیش اُمد نمی دونم ماجراهای دیگه ای اتفاق افتاد، اما یک بخش از تصمیم گیری ما زمان داریم فرصت داریم که بریم روش فکر کنیم، درست شد؟ پس منظور از تصمیم گیری خودکار در واقع این جور مسائلی که می بایستی از قبل ما در برنامه اون مشارکت داشته باشیم باید برنامه اش رو به اصطلاح بچینیم تا در موقع لزوم غافلگیر نشیم، خوب، برای همینه باید مفهوم تولد و مرگ و زندگی اینها رو بدونیم، چرا باید بدونیم؟ برای اینجاها، اگر قبلا ما برنامه ریزی نشده باشیم، در مواقع بحران همین واکنش هایی رو نشون میدیم که شما شاهدش هستید و ضربه و لطمات مربوط به اون رو هم چی، میشیم؟ متحمل میشیم،
خوب پس اینها دارن لزوم یک سری از مسائل رو، چرا سایمنتولوژی کل نگری می خواهد بکنه؟، چون باید کلیت ماجراهایی رو بدونه تا بتونه برنامه ریزی هایی در هر جایی داشته باشه، اگر این برنامه ریزی ها رو نداشته باشیم در واقع گیر می افتیم و نمیدونیم چی به چیه.
Psy. GB. 1383
استاد طاهري
تصميم گيري به دو گونه است :
1- تصمیم گیری های خودکار
2- تصمیم گیری های زمان بر( تصمیم گیری هایی که ما در آن دخیلیم)
مثلا اگر الان تلفن زنگ بزنه و یک خبر ناگوار به ما بدن واکنش اون خودکار است، قبلا ما از طریق فیلترهایی که آشنا هستید، ولی اینجا اشاره بهش خواهیم کرد، از طریق فیلترهایي، واکنش ما از پیش تعیین شده است که ما در مقابل یک پدیده مثلا ناگوار چه واکنشی نشون بدیم، همون فیلتر بینش ها واینها که بهش میرسیم، پس یک سری چیزها، تصمیم گیری ها قبلا ما برنامه ش رو ریختیم، در اون لحظه ما تصمیم نمی گیریم که برای خبر ناگوار آیا ناراحت بشیم یا نشیم، درسته؟ لذا اعضای یه خانواده مثلا در مقابل یک خبر ممکن واکنش های مختلفی نشان بدن و یا در مقابل پدیده های واحد دو نفر واکنش های متفاوتی نشان میدن، همون مثال انفجار و اینها رو که براتون قبلا زدیم، خاطرتون بیاد همونه و واکنش هر کدام از ما یه واکنش مجزایی ست که قبلا برنامه ریزی شده و ما الان فرصت برای تصمیم گیری در اون موردها نیست،
پس یک تصمیم گیری فوری و آني و ما در اُن نقشی نداریم بلافاصله بعد از اون خبر یه دفعه می بینی غش کردیم، بعد از اون خبر یه دفعه می بینی که فلج هیستریک پیش اُمد نمی دونم ماجراهای دیگه ای اتفاق افتاد، اما یک بخش از تصمیم گیری ما زمان داریم فرصت داریم که بریم روش فکر کنیم، درست شد؟ پس منظور از تصمیم گیری خودکار در واقع این جور مسائلی که می بایستی از قبل ما در برنامه اون مشارکت داشته باشیم باید برنامه اش رو به اصطلاح بچینیم تا در موقع لزوم غافلگیر نشیم، خوب، برای همینه باید مفهوم تولد و مرگ و زندگی اینها رو بدونیم، چرا باید بدونیم؟ برای اینجاها، اگر قبلا ما برنامه ریزی نشده باشیم، در مواقع بحران همین واکنش هایی رو نشون میدیم که شما شاهدش هستید و ضربه و لطمات مربوط به اون رو هم چی، میشیم؟ متحمل میشیم،
خوب پس اینها دارن لزوم یک سری از مسائل رو، چرا سایمنتولوژی کل نگری می خواهد بکنه؟، چون باید کلیت ماجراهایی رو بدونه تا بتونه برنامه ریزی هایی در هر جایی داشته باشه، اگر این برنامه ریزی ها رو نداشته باشیم در واقع گیر می افتیم و نمیدونیم چی به چیه.
Psy. GB. 1383
استاد طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر