عرفان و ارتقاء ظرفیت درونی!

عرفان و ارتقاء ظرفیت درونی!
با تعریفی که ما از عمق وجودی می کنیم، ما افراد را به چند دسته تقسیم می کردیم. گفتیم شخصیت کاسه ای، البته خدای ناکرده سوء تفاهم نشه. افراد رُکی که می بینید که لحظه ای نمی توانند چیزی را نگه دارند، عمدتا شخصیت کاسه ای هستند، نه اینکه طالب حق باشند، طالب این باشند که چیزی را درون ندهند، حرص نخورند، نه، حرص را دوبله می خورند! چون نسبت به دیگران، چون عدم وجود ظرفیت به این ها فشار های بیشتری وارد می کند، تنش بیشتری وارد می کند، برای اینکه چیزی را نمی توانند از امروز برای فردا نگه دارند!
می دانید چیز نهایی که ما می خواهیم چیه؟ این شخصیت نهایی؟!
شخصیت نهایی اگر الان می خواهد یک چیزی را بگه ،که طرف حالا منفی می خواهد بگه، بگه ؛ بگذار حالا یکساعت دیگه! یکساعت دیگه می خواهد بگه، بگه ؛ بگذار حالا فردا ! فردا می خواهد بگه، بگه؛ بگذار برای هفته دیگه! هفته دیگه می خواهد بگه، بگه؛ حالا ولش کن ماه دیگه! ماه دیگه، سال دیگه... سال دیگه اصلا گم میشه! این شخصیت دریایی، همان چیزی که گفتم، نهایت اینکه اصلا یک آدم متعالی هرگز گله گی نمی کند! این نهایتش است! حالا نمی گم که...ولی شخصیت متعالی هیچ وقت درصدد گله و گله گزاری بر نمیاد، چون اون ظرفیت تجمل و نگهداری را دارد. ولی کسی که ندارد اگه بخواهد نگه بدارد و این کار را بکند، بهش فشار میاد، زور میاد و منجر به بیماریش می شود! پس نتیجه مطلوبی که ما می خواهیم شخصیت با ظرفیتی است...!
دوره دو - استاد طاهری