دستیابی نفس به روح الله ( که ساحت مقدس صفات الهی است ) امکان خلق و آفرینش گسترده ای را فراهم میکند. اما در بین اشخاص مختلف، توان برخورداری از این گنجینه ی ارزشمند بسیار متفاوت است و هر فردی به نسبت آگاهی و آمادگی خود، از آن بهره میبرد.
به همین علت، در این مرحله، هر کسی بهشت مخصوص به خودش را خواهد ساخت. پس، از سویی امکان آفرینش برای این مسافرانِ مسیر بازگشت به سوی خدا ( که از معبر جهنم عبور کرده اند ) و از سوی دیگر، تنوع بیکران آگاهی ها و خواسته های آنها، منجر به پیدایش بهشتهای ییشماری میشود.
میتوان این مجموعه ی با عظمت را " بهشت در کثرت " نامید. ما در زندگی فعلی، توانایی خلاقیت ذهن را تجربه میکنیم. این تجربه خلق ذهنی هر چیزی است که دوست داریم تصور کنیم.
در بهشت، این تجربه بسیار وسیعتر است. زیرا خواهیم توانست هر آنچه را که دوست داریم، بیرون از ذهن خود بیافرینیم و در جایی که خودمان آفریده ایم، زندگی کنیم. به بیان دیگر، در اختیار داشتن گنجینه ی صفات الهی و امکان آفرینش در این مرحله، ویژگی هایی است که ما بر مبنای آن، جهانها خلق میکنیم و خلیفه ی خدا محسوب میشویم.
انسان در بدو ورود به بهشت در کثرت، کوله باری از تجربه به همراه دارد که ثمره ی زندگی همراه با این درخت است.
بنابراین، میتوان گفت تجربه ی خوردن میوه ی درخت که با عبور از جهنم تکمیل میشود، به این معنا است که هر کسی به گونه ای نسبت به نقش درخت آگاه میشود و میتواند از آن نتیجه گیری کند و با توجه به آنچه در این باره درک کرده است، آفرینش در بهشت را آغاز نماید تا در نهایت، به تجربه ی یگانگی و وحدت برسد.
تجربه بهشت، دلپذیرترین مرحله از حیات در چرخه ی جهان دوقطبی خواهد بود؛ زیرا سراسر، تجربه ی خدایی کردن با اجازه و امکاناتی است که خداوند متعال، در نهایت رحمانیت و سخاوت در اختیارمان خواهد گذاشت.
این بهشت بسیار متفاوت از بهشتی است که در ابتدای چرخه ی جهان دوقطبی پشت سر گذاشته شده است؛ زیرا بر خلاف آن، امکان خلیفه ی خدا شدن را فراهم میکند.
اما بدون حضور در بهشت نخست و بدون سپری کردن مسیری که به بهشت در کثرت منتهی میشود، این تجربه به دست نمیآید.
بهشت در کثرت، مالامال از « آگاهی » است.
زیرا نهرهای آگاهی بهشتیان، در آن روان است و طبقاتش بر اساس درجات آگاهی آنان از هم تفکیک میشوند. از این گذشته، در این بزم پرشور، انواعی از شراب آگاهی نوشیده میشود و عشق را متبلورتر میکند.
وجود شراب آگاهی در بهشت نشان میدهد که همچنان نیاز به هدایت وجود دارد و هنوز هم راهی برای پیمودن باقی هست.
انسان، همواره میتواند از " هدایت زمینه " که با پیام همیشگی رب و جهت یابی روح هادی انجام میشود، بهره مند شود.
در طول مسیر قبل از جهنم، " هدایت روح القدس " نیز شامل حال کسانی میشود که مشتاق هدایت هستند.
اما در بهشت، " هدایت شخصی " جایگزین هدایت روح القدس خواهد شد.
منظور از " هدایت شخصی " این است که به دلیل پیوند با روح الله، چشمه های آگاهی و هدایت هر کسی از درون او میجوشد.
با نوشیدن این شرابها، رفته رفته این نتیجه حاصل میشود که ماندن در " بهشت در کثرت "، شایسته و رضایتبخش نیست.
بنابراین، بهشتیان، در حالی که شاکر این هدایت هستند، برای کاستن از کثرت به پیش میروند و با هر گام به سمت جلو، درباره ی خلق کردن، به وحدت نظر بیشتری میرسند. بر همین اساس، "بهشت در کثرت" شامل مراحل متعددی خواهد بود که به ترتیب، کثرت آنها کم میشود.
کتاب انسان و معرفت
محمد علی طاهری
http://erfaneh1.blogsky.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر