عرفان و شريعت!
الف) جدايي ناپذيري عرفان از شريعت!
سير انسان در مسير كمال دو بعد دارد كه از يكديگر جدا شدني نيستند.
اين دو بُعد عبارتند از:
1- شريعت: اصول رهروي
2- عرفان: کيفيت رهروي (ارتقاي كيفي با پيروي از اصول رهروي)
به عبارت ديگر، شريعت و عرفان براي انسان، به منزله دو بال براي يك پرنده هستند. هيچ پرنده اي با يك بال قادر به پرواز نبوده، نمي تواند به جايي
برسد. انسان نيز بدون هر يك از شريعت و عرفان، دچار سرگرداني مي شود.
يكي از علل ناكامي از دين همين است كه به شناخت كيفي آ ن بي توجهي و يا كم توجهي شده است. در واقع دليل اين ناكامي، انتظار پرواز پرنده اي با يك
بال است كه قابل تحقق نيست.
به زبان ساده مي توان گفت كه ارزش اعمال و افکار را کيفيت آ نها تعيين مي كند. به همين دليل امكان جدا كردن عرفان از شريعت وجود ندارد. عرفان
و شريعت در كنار هم دين ناميده مي شوند؛ در حالي كه به تصور عامه، دين فقط شريعت (حفظ و رعايت ظاهري احكام و دستورات ديني) است.
تا به امروز، عده اي در اثر كميت طلبي، ارتقاي کيفي (عرفان) را ناديده گرفته اند و يا حتي با آن مخالفت كرده اند؛ اما هنر آن است كه در عمل بتوان بين عرفان
و شريعت آشتي برقرار كرد. با داشتن چنين بينشي، لازم است که ببينيم آيا در زندگي ما رشد و تعالي كيفي وجود دارد يا خير. اگر امروز و ديروز ما از نظر كيفي
يكسان باشد، به طور قطع، در معرفت و انگيزه ما اشكالي وجود دارد!
انسان و معرفت - استاد طاهري
الف) جدايي ناپذيري عرفان از شريعت!
سير انسان در مسير كمال دو بعد دارد كه از يكديگر جدا شدني نيستند.
اين دو بُعد عبارتند از:
1- شريعت: اصول رهروي
2- عرفان: کيفيت رهروي (ارتقاي كيفي با پيروي از اصول رهروي)
به عبارت ديگر، شريعت و عرفان براي انسان، به منزله دو بال براي يك پرنده هستند. هيچ پرنده اي با يك بال قادر به پرواز نبوده، نمي تواند به جايي
برسد. انسان نيز بدون هر يك از شريعت و عرفان، دچار سرگرداني مي شود.
يكي از علل ناكامي از دين همين است كه به شناخت كيفي آ ن بي توجهي و يا كم توجهي شده است. در واقع دليل اين ناكامي، انتظار پرواز پرنده اي با يك
بال است كه قابل تحقق نيست.
به زبان ساده مي توان گفت كه ارزش اعمال و افکار را کيفيت آ نها تعيين مي كند. به همين دليل امكان جدا كردن عرفان از شريعت وجود ندارد. عرفان
و شريعت در كنار هم دين ناميده مي شوند؛ در حالي كه به تصور عامه، دين فقط شريعت (حفظ و رعايت ظاهري احكام و دستورات ديني) است.
تا به امروز، عده اي در اثر كميت طلبي، ارتقاي کيفي (عرفان) را ناديده گرفته اند و يا حتي با آن مخالفت كرده اند؛ اما هنر آن است كه در عمل بتوان بين عرفان
و شريعت آشتي برقرار كرد. با داشتن چنين بينشي، لازم است که ببينيم آيا در زندگي ما رشد و تعالي كيفي وجود دارد يا خير. اگر امروز و ديروز ما از نظر كيفي
يكسان باشد، به طور قطع، در معرفت و انگيزه ما اشكالي وجود دارد!
انسان و معرفت - استاد طاهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر