این «معرفت » چشیدنی است؛ نه شنیدنی.
بنابراین، باید برخاست و به دیار عرفان سفر
کرد
تا بتوان آن را چشید.
پشت
دریاها شهریست
که در آن پنجر هها رو به تجلی باز است.
با مها جای کبوترها ییست که به فوار ه هوش
بشری م ینگرند.
دست هر کودک ده ساله شهر شاخ هی معرفتی ست.
مردم شهر به یک چینه چنان م ینگرند
که به یک شعله به یک خواب لطیف.
خاک، موسیقی احساس تو را م یشنود
و صدای پر مرغان اساطیر م یآید در باد.
پشت دریا شهری است
که در آن، وسعت خورشید به اندازه چشمان
سحرخیزان است.
« سهراب سپهری »
انسان و معرفت / محمد علی طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر