۱۳۹۳-۰۱-۱۳

مرز سرسام!

مرز سرسام!


سوال: اين قابليتي كه پيدا مي كنيم از قابليت هاي فردي مان كم نمي كند؟ مثلا امكان داشت در آن واحد چند تا كار را انجام بدهيم، مثلا با يكي صحبت مي كرديم اگر يكي ديگر هم سؤالي مي كرد اين سؤال را درك مي كرديم بعد از اين كه پاسخ اينرا داديم، پاسخ اين يكي را هم مي داديم. اين از قابليت هايمان كم نمي كند؟

پاسخ:
بله ظاهرا قابليت از طرف بعضي ها به حساب مي آيد، مي گويند ما در آن واحد ضمن اين كه داريم صحبت مي كنيم، داريم نقشه ي فردا را هم مي كشيم، دو سه تا محاسبه هم اينجا انجام مي دهيم، غيبت هايي را هم كه آن ها دارند انجام مي دهند به آن ها هم گوش مي دهيم! خوب خيلي قابليت خوبي است. اما اين افراد اكثرا تشتت ذهني بالايي دارند، وقتي كه مي خواهند حاضر باشند نمي توانند يعني آنجا خوب است ولي وقتي كه قرار است حاضر باشند نمي توانند حاضر باشند. اينجور هست يا نيست؟

اصلا در يك جايي مرز سرسام، مرز سرسام جايي است كه ديگر تفرقه ي ذهن به طور كامل، يعني هر بخش از ذهن ما خودمختار براي خودش در يك گوشه اي دارد كار مي كند و شما قادر نيستيد اين ها را جمع كنيد يعني آنها مستقل از شما دارند عمل مي كنند. امتحانش مجاني است، زماني كه لازم است شما راجع به يك مسئله ي واحدي تصميم بگيريد يا كار كنيد يا طرح كنيد يا هر كاري كنيد، نمي توانيد، درست است يا نه؟


مطالب دوره سه عرفان حلقه
استاد محمد علي طاهري 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر