ممکن است بعضی از مواقع متوجه بشویم الان نمی توانیم از کنترلی که قبلاً داشتیم استفاده کنیم. دلایل مختلفی برای این اتفاق وجود دارد. یکی از این دلایل:
-1 شکر گزاری نکردن:
این است که وقتی ما از هستی چیزی دریافت می کنیم، از رحمانیت گرفته تا هر چیز دیگری، نیاز هست ما هم چیزی به هستی پس بدهیم ولو در قالب یک شکر پنهان که به زبان هم نیاید. البته لازم نیست شکر به زبان بیاید و اصل شکر، وجودی است. در نهایت ما لازم هست در قبال آنچه که دریافت میکنیم چیزی را به هستی برگردانیم، در قبال تسهیلاتی که رحمانیت الهی به ما می دهد به خصوص این حلقه ها و ارتباطها باید احساس شکر را داشته باشیم.
خصوصاً در مورد مساله ای مثل کنترل ذهن که مقوله ساده یی نیست و همه مبارزات انسان را در طول تاریخ به خودش اختصاص داده. حالا وقتی رحمانیت الهی برای ما این تسهیل را ایجاد کرده، لازم میشود ما آن قدردانی کافی را داشته باشیم. فرقی نمی کند چه ارتباطی باشد. این صحبت کلی است.
-2غرور:
یک دلیل دیگر ممکن است ما در موقعی دچار غرور بشویم از این که کنترل ذهن و کنترل دشارژ داریم. در این حالت شبکه منفی میگوید عجب توانی داری. در این حالت ممکن است کاری روی این ارتباط انجام بشود و ارتباط قطع بشود. این معادل همان یادآوری است معادل « الم نشرح لک صدرک » همان که می گوید یادت نرود که ما بودیم که این کار را کردیم.
-3بلوغ عرفانی :
یک موقع هم ماجرا، ماجرای بلوغ عرفانی است که بعداً به طور کامل تعریف میکنیم. در بلوغ عرفانی ما مستقل و مستقل تر میشویم. مثل اینکه مربی رانندگی گاهی پایش را از روی ترمز بر میدارد تا ببیند شاگرد چقدر میتواند خودش را جمع کند وقتی میبیند دارد زیاد آسیب میبیند و نمیتواند، باز پایش را میگذارد روی ترمز.
اینقدر این کار را انجام میدهد تا یک جایی مطمئن مسشود شاگرد میتواند به تنهایی از عهده کار خودش بر بیاید و بدون وجود او میتواند ماشین را تنها سوار بشود و ببرد و برگرداند. در مورد تسهیلاتی که ازآن برخوردار شدیم هم ممکن است هر چند گاهی هوشمندی خودش را کنار بکشد تا ببیند ما در این مدت چقدر رشد فردی کردیم ،توانستیم خودمان را از اینجا به آنجا برسانیم؟
فرصتی است که ما خودمان را نسبت به گذشته قیاس کنیم و ببینیم نسبت به قبل بدون کمک چقدر عصبانی میشویم یا نمیشویم. بله این نوسانات به این دلایل می باشد.
ترم5-جلسۀ4-بخش1
-1 شکر گزاری نکردن:
این است که وقتی ما از هستی چیزی دریافت می کنیم، از رحمانیت گرفته تا هر چیز دیگری، نیاز هست ما هم چیزی به هستی پس بدهیم ولو در قالب یک شکر پنهان که به زبان هم نیاید. البته لازم نیست شکر به زبان بیاید و اصل شکر، وجودی است. در نهایت ما لازم هست در قبال آنچه که دریافت میکنیم چیزی را به هستی برگردانیم، در قبال تسهیلاتی که رحمانیت الهی به ما می دهد به خصوص این حلقه ها و ارتباطها باید احساس شکر را داشته باشیم.
خصوصاً در مورد مساله ای مثل کنترل ذهن که مقوله ساده یی نیست و همه مبارزات انسان را در طول تاریخ به خودش اختصاص داده. حالا وقتی رحمانیت الهی برای ما این تسهیل را ایجاد کرده، لازم میشود ما آن قدردانی کافی را داشته باشیم. فرقی نمی کند چه ارتباطی باشد. این صحبت کلی است.
-2غرور:
یک دلیل دیگر ممکن است ما در موقعی دچار غرور بشویم از این که کنترل ذهن و کنترل دشارژ داریم. در این حالت شبکه منفی میگوید عجب توانی داری. در این حالت ممکن است کاری روی این ارتباط انجام بشود و ارتباط قطع بشود. این معادل همان یادآوری است معادل « الم نشرح لک صدرک » همان که می گوید یادت نرود که ما بودیم که این کار را کردیم.
-3بلوغ عرفانی :
یک موقع هم ماجرا، ماجرای بلوغ عرفانی است که بعداً به طور کامل تعریف میکنیم. در بلوغ عرفانی ما مستقل و مستقل تر میشویم. مثل اینکه مربی رانندگی گاهی پایش را از روی ترمز بر میدارد تا ببیند شاگرد چقدر میتواند خودش را جمع کند وقتی میبیند دارد زیاد آسیب میبیند و نمیتواند، باز پایش را میگذارد روی ترمز.
اینقدر این کار را انجام میدهد تا یک جایی مطمئن مسشود شاگرد میتواند به تنهایی از عهده کار خودش بر بیاید و بدون وجود او میتواند ماشین را تنها سوار بشود و ببرد و برگرداند. در مورد تسهیلاتی که ازآن برخوردار شدیم هم ممکن است هر چند گاهی هوشمندی خودش را کنار بکشد تا ببیند ما در این مدت چقدر رشد فردی کردیم ،توانستیم خودمان را از اینجا به آنجا برسانیم؟
فرصتی است که ما خودمان را نسبت به گذشته قیاس کنیم و ببینیم نسبت به قبل بدون کمک چقدر عصبانی میشویم یا نمیشویم. بله این نوسانات به این دلایل می باشد.
ترم5-جلسۀ4-بخش1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر