سؤال:
اگر عبادات برای ارتقا است چرا باید به زبان عربی خوانده بشود؟
پاسخ:
هر چیزی باید به زبان خودش باشد چون معنای کامل خودش را از دست ندهد. مثلا جه کسی می تواند یک شعر از عارف ما را درست ترجمه کند که می گوید:
(ساقیا بده جامی زان شراب روحانی - تا دمی بیاسایم زان حجاب ظلمانی)!
اگه ترجمه بشه آیا شنونده معنا را کامل دریافت می‌کند؟ نه! آن هرگز درک شما را از این شعر نخواهد داشت...یک اشکال ما این مطلب است که ما با ترجمه کار داریم و در واقع شما می آیید می گویید « مالک یوم دین مالک » یعنی (مالک روز جزا). اینطوری ترجمه شده. اما ترجمه یک چیز است و آگاهی پشت ماجرا یک چیز دیگر است...
شاید الان در این مرحله از مسیر٬ مراجعه کنید به قرآن و اشعار عارفان. آیا درک و فهم شما تغییر کرده یا نه؟ یکی سری از قضایا هست که به ترجمه ربطی ندارد و لحظه برخورد مهم است و ادراک آن فرق می کند.
آنچه ما روی پله عشق دریافت می کنیم، با آنچه روی پله عقل دریافت می کنیم فرق می کند. پس لازم است ما به اصل موضوع دست نزنیم. لازم است دنبال این باشیم که آگاهی موضوع چیست؛ وقتی می گوییم روز جزا تا همیشه این ترجمه٬ روز جزا است، ولی وقتی بگوییم مالک یوم الدین هر بار که بگویید یک آگاهی برای شما باز می شود. آیا خدا احتیاج دارد ما بگوییم « مالک یوم الدین »؟! نه٬ او که سمیع و بصیر و خبیر است و ما هنوز نگفته او می داند که ما چه گفته ایم. اما اصلا این را برای او نمی گوییم؛ برای خودمان می گوییم این خطاب به ما هست. ما هر چه می گوییم خطاب به خودمان هست و او خواسته با این آیات به ما آگاهی بدهد. مثلا « بسم الله الرحمن و رحیم » : که سه استراتژی را نشان می دهد: رحیم بودن استراتژی حرکت، رحمان بودن تسهیلات است و تاکتیک حرکت است و ما الان از بخش رحمانی استفاده می‌کنیم و بسم الله بحث تجلیات الهی است...
لذا بهتر است به اصل دست نزنیم و خودش را به کار ببریم.
دوره 2 - استاد طاهری
اگر عبادات برای ارتقا است چرا باید به زبان عربی خوانده بشود؟
پاسخ:
هر چیزی باید به زبان خودش باشد چون معنای کامل خودش را از دست ندهد. مثلا جه کسی می تواند یک شعر از عارف ما را درست ترجمه کند که می گوید:
(ساقیا بده جامی زان شراب روحانی - تا دمی بیاسایم زان حجاب ظلمانی)!
اگه ترجمه بشه آیا شنونده معنا را کامل دریافت می‌کند؟ نه! آن هرگز درک شما را از این شعر نخواهد داشت...یک اشکال ما این مطلب است که ما با ترجمه کار داریم و در واقع شما می آیید می گویید « مالک یوم دین مالک » یعنی (مالک روز جزا). اینطوری ترجمه شده. اما ترجمه یک چیز است و آگاهی پشت ماجرا یک چیز دیگر است...
شاید الان در این مرحله از مسیر٬ مراجعه کنید به قرآن و اشعار عارفان. آیا درک و فهم شما تغییر کرده یا نه؟ یکی سری از قضایا هست که به ترجمه ربطی ندارد و لحظه برخورد مهم است و ادراک آن فرق می کند.
آنچه ما روی پله عشق دریافت می کنیم، با آنچه روی پله عقل دریافت می کنیم فرق می کند. پس لازم است ما به اصل موضوع دست نزنیم. لازم است دنبال این باشیم که آگاهی موضوع چیست؛ وقتی می گوییم روز جزا تا همیشه این ترجمه٬ روز جزا است، ولی وقتی بگوییم مالک یوم الدین هر بار که بگویید یک آگاهی برای شما باز می شود. آیا خدا احتیاج دارد ما بگوییم « مالک یوم الدین »؟! نه٬ او که سمیع و بصیر و خبیر است و ما هنوز نگفته او می داند که ما چه گفته ایم. اما اصلا این را برای او نمی گوییم؛ برای خودمان می گوییم این خطاب به ما هست. ما هر چه می گوییم خطاب به خودمان هست و او خواسته با این آیات به ما آگاهی بدهد. مثلا « بسم الله الرحمن و رحیم » : که سه استراتژی را نشان می دهد: رحیم بودن استراتژی حرکت، رحمان بودن تسهیلات است و تاکتیک حرکت است و ما الان از بخش رحمانی استفاده می‌کنیم و بسم الله بحث تجلیات الهی است...
لذا بهتر است به اصل دست نزنیم و خودش را به کار ببریم.
دوره 2 - استاد طاهری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر